булдаве́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. булдаве́шка булдаве́шкі
Р. булдаве́шкі булдаве́шак
Д. булдаве́шцы булдаве́шкам
В. булдаве́шку булдаве́шкі
Т. булдаве́шкай
булдаве́шкаю
булдаве́шкамі
М. булдаве́шцы булдаве́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

булдаве́шка ж.

1. (на палке) набалда́шник м., ши́шка;

2. (толстое место на стержне, стволе) утолще́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

булдаве́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм. Тое, што і булавешка. У правай руцэ ў яе была тоўстая чорная палка з нейкай адмысловай белай булдавешкаю — раней Таццяна чамусьці не заўважыла ў бабулі гэтай палкі. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

булдаве́шка ж. (на кіі) Knauf m -(e)s, Knäufe, Stckknauf m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

набалда́шник м. булаве́шка, -кі ж., булдаве́шка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

булаве́шка ж. (булдавешка) Knauf m -(e)s, Knäufe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Булава́ ’булава’ (БРС), ’булдавешка’ (Сцяшк. МГ). Рус. булава́, укр. булава́, польск. buława. Фасмер (1, 237) лічыць, што гэта вытворнае ад слав. *bula ’гуз, шышка, булдавешка’. Слаўскі (50) думае пра запазычанне. Гл. яшчэ Шанскі, 1, Б, 221. Сюды і була́ўка ’біч у цэпе’ (ДАБМ, 828).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бу́лыўка ’вежа на царкве, купал’ (Бяльк.). Няясна. Можа, звязана з булава́ і да т. п.? Да націску параўн. бу́лавабулдавешка’ (Бесар.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Knauf

m -(e)s, Knäufe

1) булдаве́шка; гало́ўка эфе́са

2) архіт. капітэ́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Булдава́ ’булава’, булдаве́шка (Бяльк., Шат., Касп.). Параўн. рус. дыял. булдавёха ’вялікі абрубак дрэва’, булда́вка *’вялікая палка (пастуха)’. Бясспрэчна, кантамінацыя двух асноў: балд‑а́ і бул‑ава́. Гэта кантамінаваная новая аснова булд- дае шмат іншых вытворных са значэннем ’штосьці круглае, вялікае, пузатае і да т. п.’ Параўн., напр., назвы раслін на булд-. Краўчук, БЛ, 1975, 7, 66–67.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)