брыке́т, -у, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Плітка, цаглінка з якога-н. спрасаванага матэрыялу.

Тарфяны б.

Вугальны б.

2. зб. Прасаваны торф або вугаль як паліва.

Тапіць у хаце брыкетам.

|| прым. брыке́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыке́т

‘прасаваны торф, вугаль’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. брыке́т
Р. брыке́ту
Д. брыке́ту
В. брыке́т
Т. брыке́там
М. брыке́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

брыке́т

‘адна плітка, цаглінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. брыке́т брыке́ты
Р. брыке́та брыке́таў
Д. брыке́ту брыке́там
В. брыке́т брыке́ты
Т. брыке́там брыке́тамі
М. брыке́це брыке́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

брыке́т, -ту м. брике́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брыке́т, ‑а і ‑у, М ‑кеце, м.

1. ‑а. Плітка, цаглінка з якога‑н. спрасаванага матэрыялу. Тарфяныя брыкеты з’яўляюцца высакаякасным апалам. «Беларусь». А Заслонаў ужо вучыў, як рабіць вугальныя брыкеты, як пры дапамозе пяску і вады выводзіць са строю паравозы і аўтамашыны. Шчарбатаў.

2. ‑у, зб. Разм. Прасаваны торф або вугаль у выглядзе цаглінак. Надбудова тая — элеватар для фрэзернага торфу, з якога мы робім брыкет. Галавач.

[Фр. briquette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыке́т м

1. Brikétt n -(e)s -e і -s, Présskohle f -, -n (з вугалю);

2. (харчовы канцэнтрат) Présswürfel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

брыке́т

(фр. briquette, ад brique = цагліна)

спрасаваны ў выглядзе цагліны, пліткі дробны матэрыял (напр. тарфяны б.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Брыке́т. Рус. брике́т, укр. брике́т. Новае запазычанне з франц. briquette ’тс’ (< brique ’цэгла’). Шанскі, 1, Б, 197.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

briquette [brɪˈket] n. брыке́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брике́т техн. брыке́т, -ту и (об отдельной кирпичине) -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)