Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
браня́, -і́; ж.
1. У старыя часы: засцерагальнае металічнае адзенне воіна (панцыр, латы, кальчуга і інш.).
2. Ахоўная металічная абшыўка танка, баявога карабля, бронецягніка і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
браня́ж., воен. броня́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
браня́, ‑і, ж.
1. У старадаўнасці — засцерагальнае металічнае адзенне воіна — панцыр, латы, кальчуга. Без лат, у лагах і брані Чые, чые тут ногі не хадзілі!Астрэйка.
2. Стальная абшыўка танка, баявога карабля, бронецягніка. Снарад, відаць, прабіў браню, бо танк узарваўся.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БРАНЯ́,
сродак аховы людзей, ваен. тэхнікі, узбраення і абаронных збудаванняў ад снарадаў, куляў і інш.; трывалая абалонка або яе частка. Б. вырабляецца на аснове сталі, арган. і сілікатнага шкла, высокатрывалых лёгкіх сплаваў, пластмасаў і інш.Прамысл. выраб брані пачаты ў 19 — пач. 20 ст. ў Англіі, Германіі, Расіі.
Бывае процікульная (таўшч. да 30 мм на лёгкіх баявых машынах, самалётах, верталётах і інш. для аховы ад куляў і дробных асколкаў), проціснарадная (30—400 мм на танках, караблях і абаронных збудаваннях для аховы ад снарадаў, уздзеяння ўдарнай хвалі). Паводле спосабу вытв-сці бывае літая, качаная, качана-каваная; гамагенная (аднародная па ўсёй таўшчыні) і гетэрагенная (неаднародная); маналітная (выраблена з аднаго ліста або адной адліўкі), камбінаваная (мнагаслойная; складаецца з асобных слаёў сталі, лёгкіх сплаваў, шкла, керамікі і інш.) і канструкцыйная (выраб асобных вузлоў і браніраваных канструкцый высокай трываласці).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
браня́IIж
1.гл бронь;
2. (вызваленнеадвайсковайслужбы) Fréistellung [Befréiung] vom Militärdienst
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
браня́Iж
1.гіст Pánzer m -s, -, Brústharnisch m -(e)s -e;
2.вайск Pánzerung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Браня́. Ст.-рус.брънꙗ, рус.бро́ня́, бронь, укр.бро́ня, ст.-польск.brnia, чэш.brně, ст.-слав.брънꙗ і г. д. Лічыцца славянскім запазычаннем з герм. моў: гоц.brunjō, ст.-в.-н.brunnja ’браня, панцыр’. Міклашыч, 23; Бернекер, 90; Праабражэнскі, 1, 46; Фасмер, 1, 217–218; Махэк₂, 67; Траўтман, 38.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
броне... (а таксама браня...).
Першая састаўная частка складаных слоў са знач. бранявы, браніраваны, напр.: бронетранспарцёр, бронецягнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
браня...(гл. броне...).
Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўжываецца замест «броне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: бранябойны, браняпоезд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)