бляха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Майстар, які вырабляе рэчы з бляхі (у 1 знач.) або крые бляхаю дах.

|| прым. бляха́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бляха́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бляха́р бляхары́
Р. бляхара́ бляхаро́ў
Д. бляхару́ бляхара́м
В. бляхара́ бляхаро́ў
Т. бляхаро́м бляхара́мі
М. бляхару́ бляхара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бляха́р, -ра́ м. жестя́нщик, жестя́ник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бляха́р, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе рэчы з бляхі. // Той, хто крые бляхаю дах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бляха́р м Klémpner m -s, -; Bléchner m -s, -; Fláschner m -s, -; Spéngler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жестя́ник бляха́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жестя́нщик бляха́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бляша́нік

‘бляхар - майстар, які вырабляе рэчы з бляхі’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бляша́нік бляша́нікі
Р. бляша́ніка бляша́нікаў
Д. бляша́ніку бляша́нікам
В. бляша́ніка бляша́нікаў
Т. бляша́нікам бляша́нікамі
М. бляша́ніку бляша́ніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

blacharz

м. бляхар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tinsmith

[ˈtɪnsmɪӨ]

n.

бляха́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)