бляша́нік
‘бляхар - майстар, які вырабляе рэчы з бляхі’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бляша́нік | бляша́нікі | |
| бляша́ніка | бляша́нікаў | |
| бляша́ніку | бляша́нікам | |
| бляша́ніка | бляша́нікаў | |
| бляша́нікам | бляша́нікамі | |
| бляша́ніку | бляша́ніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)