блю́зніць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. блю́зню блю́знім
2-я ас. блю́зніш блю́зніце
3-я ас. блю́зніць блю́зняць
Прошлы час
м. блю́зніў блю́знілі
ж. блю́зніла
н. блю́зніла
Загадны лад
2-я ас. блю́зні блю́зніце
Дзеепрыслоўе
цяп. час блю́знячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

блю́зніць несов.

1. богоху́льствовать, святота́тствовать, кощу́нствовать;

2. бре́дить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блю́зніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Разм.

1. Гаварыць глупства.

2. Гаварыць у сне, у забыцці, трызніць. Усю ноч Ірка кідалася спрасоння, блюзніла — гарачая, не падступіцца, — і клікала сваіх аленяў. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блю́зніць

(польск. bluźnić)

1) зневажаць бога, святых, догматы веры або што-н. дарагое, паважанае;

2) разм. гаварыць глупства;

3) гаварыць у сне, у забыцці, трызніць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Блюзні́ць ’хлусіць, гаварыць дрэннае, блюзнерыць’ (Нас.), блю́зніць (Бяльк., БРС); з іншым вакалізмам блу́зніць ’трызніць’ (Шат.). Ст.-бел. блюзнити, блузнити ’ганьбіць’, блюзнерца, блузнерца ’блюзнер, богазневажальнік’ (Булыка, Запазыч.). Паводле Булыкі, там жа, запазычанне з польск. blužnić (аб польскім слове Брукнер, 30; Слаўскі, 1, 34). Гл. яшчэ Рыхардт, Poln., 36; Рудніцкі, 151.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блюзне́рыць, блю́зніць Gott lästern; lästern vi, vi, schmähen vt, vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

блю́зненне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. блюзніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заблю́зніць

‘пачаць блюзніць - блюзнерыць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заблю́зню заблю́знім
2-я ас. заблю́зніш заблю́зніце
3-я ас. заблю́зніць заблю́зняць
Прошлы час
м. заблю́зніў заблю́знілі
ж. заблю́зніла
н. заблю́зніла
Загадны лад
2-я ас. заблю́зні заблю́зніце
Дзеепрыслоўе
прош. час заблю́зніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бре́дить несов.

1. тры́зніць, блю́зніць;

2. перен. (говорить глупости) блю́зніць, вярзці́;

3. перен. (неотвязно мечтать) тры́зніць (аб кім, чым), ма́рыць (аб кім, чым);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Блу́зніць ’трызніць’. Гл. блюзні́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)