блага́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. блага́ю блага́ем
2-я ас. блага́еш блага́еце
3-я ас. блага́е блага́юць
Прошлы час
м. блага́ў блага́лі
ж. блага́ла
н. блага́ла
Загадны лад
2-я ас. блага́й блага́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час блага́ючы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Маліць, прасіць, умольваць. Благаюць людзі: — Дай нам рады, Вяль, Ратуй, пагібель нас чакае!.. Зарыцкі. Глядзела [маці] на Хадоську вачамі, поўнымі болю і слёз, божкала, жахалася, благала. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Блага́ць ’прасіць, угаворваць’ (ст.-бел. благати). Укр. блага́ти, польск. błagać (польск. слова з чэш. мовы; Слаўскі, 1, 35). Лічыцца запазычаннем з польск. błagać ’тс’. Параўн. Машынскі, Pierw., 85; Булыка, Запазыч. Паводле іншай версіі, усх.-слав. словы — гэта новаўтварэнне, якое ўзнікла на базе запазычання з ст.-слав. благо, блажити. Так Рудніцкі, 140 (услед за Агіенкам).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. благаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пабла́жлівы ’нястрогі, непатрабавальны, мяккі, велікадушны’ (ТСБМ). Запазычанне з польск. pobłażliwy ’тс’. Далей гл. благаць, благі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Брыта́ць 1 ’закілзаць’ (Шпіл., Нас.). Рус. брота́ть, заброта́ть, укр. брота́ти ’тс’. З *брътати (< *о‑брътати < *об‑рът‑ати да прэфікса об‑ і рътъ ’рот’). Бернекер, 92; Ільінскі, РФВ, 70, 274; Ваян, RÉS, 22, 9; Фасмер, 1, 219. Параўн. аброць.

Брыта́ць 2 ’заблытваць (ніткі)’ (Сцяц.). Відавочна, таго ж паходжання, што і брыта́ць 1 (гл.). Магчыма, не без уплыву дзеяслова блы́таць (гл.). Але не выключаецца, што брыта́ць ’блытаць, заблытваць’ < блытаць (з нерэгулярным ‑р‑ замест ‑л‑: параўн. брага́ць < блага́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pray

[preɪ]

v.

1) малі́цца (Бо́гу)

2) малі́ць, прасі́ць (Бо́га)

а) to pray God for help or to help — малі́ць Бо́га аб по́мачы

б) to pray for one's family — малі́цца за сваю́ сям’ю́

3) блага́ць, прасі́ць; умо́льваць

4) запраша́ць

Pray come with me — Калі́ ла́ска, хадзе́це са мной

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прасіць, прасіцца, выпрошваць, упрошваць, маліць, маліцца, вымольваць, умольваць, умаляць, кланяцца, хадайнічаць; кленчыць, клянчыць, шапкаваць (разм.); благаць (абл.) □ звяртацца з просьбай, кланяцца ў ногі, цалаваць рукі і ногі, абіваць парогі, біць чалом

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)