Verbum

анлайнавы слоўнік

Бе́лае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

	адз.
	н.
Н.	Бе́лае
Р.	Бе́лага
Д.	Бе́ламу
В.	Бе́лае
Т.	Бе́лым
М.	Бе́лым

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бе́лае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

	адз.
	н.
Н.	бе́лае
Р.	бе́лага
Д.	бе́ламу
В.	бе́лае
Т.	бе́лым
М.	бе́лым

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бе́лае сущ. бе́лое;

яна́ была́ ў бе́лым — она́ была́ в бе́лом;

◊ (напіса́ць) чо́рным па бе́лым — (написа́ть) чёрным по бе́лому

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БЕ́ЛАЕ,

гідралагічны заказнік у Глыбоцкім раёне Віцебскай вобласці. Створаны ў 1979 як азёрны заказнік з мэтай захавання эталоннага па чысціні возера і яго насельнікаў. Пл. 950 га (1995). Размешчаны на ПнУ Свянцянскіх град, на водападзеле Балтыйскага і Чорнага мораў. Уключае воз. Белае ў бас. р. Шоша і прылеглую тэрыторыю ў межах вадазборнай плошчы. У возеры водзяцца лешч, судак, шчупак, акунь, краснапёрка, верхаводка; па берагах пасяленні баброў. Пашыраны мох фантыналіс — адзін з рэдкіх для Беларусі відаў воднай флоры (утварае плаваючыя дзярнінкі). На Пд пераважна хваёвыя лясы, на ПдЗ і З трапляюцца ельнікі. Лясістасць 90%. На ПнУ асобныя ўчасткі хваёва-яловых лясоў, уздоўж азёрнага берага курціны шэраалешнікаў.

т. 2, с. 383

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БЕ́ЛАЕ,

вёска ў Беларусі, у Нястанавіцкім с/с Лагойскага р-на Мінскай вобласці. Цэнтр калгаса. За 40 км на ПнЗ ад Лагойска, 83 км ад Мінска, 60 км ад чыг. ст. Смалявічы. 222 ж., 86 двароў (1995). Базавая школа, клуб, б-ка, аддз. Сувязі.

т. 2, с. 383

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Белае» (рыбгас, Гомельская вобл.) 9/315