безгало́сы, -ая, -ае.

Які мае дрэнны, слабы голас.

Безгалосая спявачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безгало́сы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. безгало́сы безгало́сая безгало́сае безгало́сыя
Р. безгало́сага безгало́сай
безгало́сае		 безгало́сага безгало́сых
Д. безгало́саму безгало́сай безгало́саму безгало́сым
В. безгало́сы (неадуш.)
безгало́сага (адуш.)		 безгало́сую безгало́сае безгало́сыя (неадуш.)
безгало́сых (адуш.)
Т. безгало́сым безгало́сай
безгало́саю		 безгало́сым безгало́сымі
М. безгало́сым безгало́сай безгало́сым безгало́сых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безгало́сы

1. безголо́сый;

б. спява́к — безголо́сый певе́ц;

2. (безмолвный) безгла́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безгало́сы, ‑ая, ‑ае.

1. З дрэнным, слабым голасам. Безгалосы спявак. // Які страціў голас. Безгалосы чалавек.

2. Уст. Які не мае права голасу. [Настаўнік:] — Гласныя ад сялян у земстве, па сутнасці, зусім безгалосыя, там галасоў больш дваранскіх, чым сялянскіх. Галавач.

3. Маўклівы, ненапоўнены гукамі. Ад.. мокрага снегу было непрытульна на вуліцы, сумнай і безгалосай. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безгало́сы óhne Stímme, stímmlos; mit schléchter oder schwácher Stímme

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

безголо́сый безгало́сы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афані́чны

(ад гр. aphonos = нямы, безгалосы)

бязгучны, сіплы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

voiceless [ˈvɔɪsləs] adj.

1. ling. глухі́;

voiceless consonants глухі́я зы́чныя

2. безгало́сы, нямы́;

the voiceless minority бяспра́ўная ме́ншасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

voiceless

[ˈvɔɪsləs]

adj.

1) безгало́сы; нямы́; ці́хі

2) Phon. глухі́ (пра зы́чны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Не́мам: не́мам сядзець ’сядзець моўчкі’ (Сл. ПЗБ). Магчыма, тут захавалася субстантываваная форма прыметніка *němъ ’нямы, безгалосы’, прадстаўленая тв. скл. адз. л., або адбылося другаснае афармленне прыслоўя н́ема (ад нямы́, гл.) паводле распаўсюджанай мадэлі на ‑м: на́гба і нагбо́м, што здаецца менш верагодным.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)