безгало́вы, -ая, -ае.

1. Які не мае галавы, пазбаўлены галавы.

Б. селядзец.

2. перан. Някемлівы, неразумны (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безгало́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. безгало́вы безгало́вая безгало́вае безгало́выя
Р. безгало́вага безгало́вай
безгало́вае		 безгало́вага безгало́вых
Д. безгало́ваму безгало́вай безгало́ваму безгало́вым
В. безгало́вы (неадуш.)
безгало́вага (адуш.)		 безгало́вую безгало́вае безгало́выя (неадуш.)
безгало́вых (адуш.)
Т. безгало́вым безгало́вай
безгало́ваю		 безгало́вым безгало́вымі
М. безгало́вым безгало́вай безгало́вым безгало́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

безгало́вы в разн. знач. безголо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безгало́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае галавы; пазбаўлены галавы.

2. перан. Пра чалавека з невялікімі разумовымі здольнасцямі. Вось сапраўды, Калі хто безгаловы, Таго не выратуе ад бяды І мудрае, ад сэрца слова. Валасевіч. // Няўважлівы, рассеяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безгало́вы

1. óhne Kopf; entháuptet (абезгалоўлены);

2. разм. (дурны, неразумны) dumm, kópflos

3. (рассеяны) vergésslich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

безгла́вый безгало́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Бесталковы, безгаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безголо́вый в разн. знач. безгало́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kópflos

a

1.

безгало́вы 2. дурны́, безгало́вы Kópfputz

m -es галаўны́ ўбор

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

headless

[ˈhedləs]

adj.

1) безгало́вы

2) без правадыра́

3) без галавы́, неразу́мны, дурны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)