бе́гма

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
бе́гма - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бе́гма нареч., обл. бего́м;

◊ б. бе́гчы — бего́м бежа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́гма, прысл.

Абл. Бягом. І адкуль толькі спрыт узяўся ў дзеда, кінуўся ён бегма да капітанскага мосціка. Лынькоў.

•••

Бегма бегчы гл. бегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́гма прысл. разм. im schnéllen Lauf, im Láufschritt;

◊

бе́гма бе́гчы rénnen* vi(s), behänd láufen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Бегма В. А. 2/198; 8/439; 11/286

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

бего́м нареч. бяго́м; бе́гма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dyrdy :

w dyrdy разм. наўскач; бегма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Стрыгма́ч экспр. ‘асоба з неахайнай прычоскай’ (Жд. 3), ‘неахайна (пад “барана”) пастрыжаны’ (Янк. 2). Да стрыгчы (гл.), аднак словаўтварэнне няяснае (ад *стрыгма стрыгчы, інтэнсіў як бегма бегчы?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

То́цма: тоцма стаць ’застыць ад страху’ (ТС). Утворана ад стоц(ь)ма стаць, як роўма раўці, бегма бегчы, варма варыць і да таго пад., параўн. стоці, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Но́сьма: ндсьма насіць ’насіць бесперастанку’ (пух., З нар. сл.). Прыслоўе «інтэнсіўнага дзеяння» ад насіць, аналагічнае да бегма бегчы, лежма ляжаць і пад. (адносна апошніх гл. Карскі 2-3, 67).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)