бегма, прысл.
Абл. Бягом. І адкуль толькі спрыт узяўся ў дзеда, кінуўся ён бегма да капітанскага мосціка. Лынькоў.
•••
Бегма бегчы гл. бегчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)