бе́глы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бе́глы бе́глая бе́глае бе́глыя
Р. бе́глага бе́глай
бе́глае		 бе́глага бе́глых
Д. бе́гламу бе́глай бе́гламу бе́глым
В. бе́глы (неадуш.)
бе́глага (адуш.)		 бе́глую бе́глае бе́глыя (неадуш.)
бе́глых (адуш.)
Т. бе́глым бе́глай
бе́глаю		 бе́глым бе́глымі
М. бе́глым бе́глай бе́глым бе́глых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

бе́глы, -ая, -ае.

1. Які ўратаваўся ўцёкамі (гіст.).

Б. селянін.

Прытуліць беглага (наз.).

2. Не вельмі ўважлівы, павярхоўны.

Б. позірк.

3. Хуткі, дастаткова свабодны.

Беглае чытанне.

○

Беглыя галосныя — галосныя гукі «о» і «е», якія чаргуюцца з нулём гуку пры форма- і словаўтварэнні.

|| наз. бе́гласць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́глы в разн. знач. бе́глый;

~лае чыта́нне — бе́глое чте́ние;

б. по́зірк — бе́глый взгляд;

б. агля́д — бе́глый обзо́р;

○ б. аго́нь — воен. бе́глый ого́нь;

~лая гало́сная — грам. бе́глая гла́сная;

б. селяні́н — ист. бе́глый крестья́нин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бе́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Гіст. Які, ратуючыся, тайна, самавольна збег з месца жыхарства. Беглы селянін. / у знач. наз. бе́глы, ‑ага, м.; бе́глая, ‑ай, ж. Не вельмі ўважлівы, павярхоўны. Загорскі падаў жанчыне табурэтку, яна падзякавала, села, агледзела пакой беглым позіркам. Мележ.

2. Дастаткова свабодны, які праходзіць без усякіх цяжкасцей. Беглае чытанне.

3. Які адзначае толькі асобныя рысы, асаблівасці чаго‑н.; зроблены на скорую руку. Беглы агляд. □ Пасля кароткага, але вельмі насычанага змястоўнага гістарычнага экскурсу аўтар перайшоў да мастацкай сучаснасці Савецкай Беларусі, кінуў некалькі беглых, але трапных заўваг адносна яе стану. Ліс.

4. Непастаянны, часовы. Яшчэ два гады [Сцяпан] прашлындаў, наймаючыся то ў сельпо, то ў прамкамбінат на якую беглую работу. Скрыган.

•••

Беглая галосная гл. галосны.

Беглы агонь гл. агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́глы

1. flüchtig, entláufen; entflóhen, áusgebrochen, entwíchen (з заключэння);

2. (павярхоўны) flüchtig, óberflächlich;

3. (хуткі):

бе́глы по́зірк flüchtiger Blick;

бе́глы аго́нь вайск Grúppenfeuer n -s, láufendes Féuer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мімалё́тны, -ая, -ае.

1. Які пралятае або праходзіць міма, не затрымліваючыся.

2. Беглы, быстры.

М. позірк.

Мімалётная сустрэча.

3. Які хутка знікае, хутка праходзіць, непрацяглы.

Мімалётнае шчасце.

|| наз. мімалётнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pobieżny

павярхоўны, беглы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

overview [ˈəʊvəvju:] n. бе́глы агля́д, агу́льныя зве́сткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

курсо́рны, ‑ая, ‑ае.

Беглы, без падрабязнага разбору (пра школьнае чытанне тэкстаў на замежнай мове).

[Ад лац. cursóris — беглы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cursory [ˈkɜ:səri] adj. бе́глы, павярхо́ўны; зро́блены на хапо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)