барсук назоўнік | мужчынскі род

Драпежны пушны звер сямейства куніцавых з вострай мордай і доўгай грубай шэрсцю.

|| прыметнік: барсучыны і барсуковы.

  • Барсуковая нара.
  • Барсучыны тлушч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

барсу́к, -ка́ м., зоол. барсу́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

барсу́к барсу́к, -ка́ м.; (самка барсука) барсучы́ха, -хі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

барсук, ‑а, м.

Лясны драпежны пушны звер сямейства куніцавых з вострай мордай і доўгай грубай шэрсцю. У .. [Астапа Канапелькі] было ў запасе многа цікавых гісторый: пра ласёў,.. пра норавы барсукоў, якія вадзіліся на пясчаных узгорках, па глухіх кутках лесу. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Барсу́к (БРС, Яруш., Сцяшк. МГ). Рус. барсу́к, борсу́к, укр. бо́рсук, польск. borsuk і г. д. Запазычанне з цюрк. моў (тур. і г. д. borsuk, тат. bursyk, barsyk; літаральна ’шэры’). Фасмер, 1, 128; Слаўскі, 1, 39. Параўн. яшчэ Шанскі, 1, Б, 48–49.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

badger​1 [ˈbædʒə] n.

1. zool. барсу́к

2. фу́тра барсука́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рыць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Капаць, раскопваць рыхлае, сыпкае (лычом, рылам); капаючы, даставаць з зямлі, вырываць.

    • Свіння рые пожню.
    • Дзік рые бульбу.

  2. Вымаючы зямлю, рабіць паглыбленне (пра жывёл).

    • Барсук рые нару.

|| закончанае трыванне: вырыць.

  • В. нару.

|| назоўнік: рыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Барс 1 ’барс’. Рус. барс (з XVI ст.), укр. барс (з XVIII ст.). Запазычанне з цюрк. bars, pars ’тыгр, пантэра, рысь’. Фасмер, 1, 128 (там і літ.); Шанскі, 1, Б, 48.

Барс 2 ’барсук’ (Інстр. II). Відавочна, форма, што ўзнікла скарачэннем з барсу́к (гл.). Такая ж самая з’ява і ў літ. мове, дзе barsas ’тс’ < bars(i)ùkas (гл. Фрэнкель, 1, 35).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

экскрэменты, ‑аў; адз. няма.

Спец. Ператраўленая ежа (кал, мача). Нярэдка адзін з адноркаў іграе ролю «прыбіральні». У ім барсук складвае свае экскрэменты і засыпае іх пяском. «Беларусь».

[Лац. excrementum — выдзяленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

borsuk

м. заал. барсук (Meles meles L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)