ба́нцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ба́нцік ба́нцікі
Р. ба́нціка ба́нцікаў
Д. ба́нціку ба́нцікам
В. ба́нцік ба́нцікі
Т. ба́нцікам ба́нцікамі
М. ба́нціку ба́нціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ба́нцік м., уменьш.-ласк. ба́нтик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́нцік, ‑а, м.

Памянш. да бант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Стужка, завязаная ў выглядзе вузла і дзвюх або некалькіх свабодна выпушчаных петляў.

Б. у косах.

|| памянш. ба́нцік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бантик уменьш.-ласк. ба́нцік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мане́р, -а, м. (разм.).

Спосаб дзеяння, лад, узор.

Такім манерам.

На новы м.

Банцік на м. бабачкі.

На адзін манер — на адзін лад.

На свой манер — па-свойму, не так, як іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чырванабо́кі, ‑ая, ‑ае.

З чырвоным бокам. [Хлопчык] ласкава паглядзеў на кругленькія шчочкі дзяўчынкі, на яе ружовы банцік, зірнуў у чорныя вочкі і падаў з кошыка чырванабокі яблык. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bow4 [bəʊ] n.

1. лук (зброя)

2. бант, ба́нцік; га́льштук-ба́бачка

3. смык

4. дуга́; а́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

knot

[nɑ:t]

1.

n.

1) ву́зел -ла́ m.

2) бант -а m., ба́нцікm., dim.

3) су́вязь f.

nuptual knot — сужэ́нства

4) на́расьць f. (на дрэ́ве)

5) ву́зел -ла́ m. (адзі́нка ху́ткасьці вадапла́ваў)

6) ця́жкасьць, перашко́да f.; замі́нка, за́гваздка f.

2.

v.

1) завя́заваць вузло́м

2) зблы́тваць (-ца), заблы́таць (-ца) у вузлы́

3) завя́зваць, рабі́ць фрэ́ндзлі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bow

I [baʊ]

1.

v.i.

1) кла́няцца

He smiled and bowed — Ён усьміхну́ўся й паклані́ўся

2) схіля́цца; падпарадко́ўвацца

The boy bowed to his parents’ wishes — Хлапе́ц падпара́дкаваўся жада́ньню бацько́ў

2.

v.t.

1) схіля́ць (галаву́)

to bow one’s thanks — падзя́каваць пакло́нам

2) віта́ць пакло́нам

3) згіна́ць; го́рбіць

The man was bowed by old age — Ста́расьць зго́рбіла чалаве́ка

3.

n.

пакло́н -у m., кіў галавы́

- bow and scrape

- bow out

- take a bow

II [boʊ]

1.

n.

1) лук -а m. (збро́я)

2) смык -а́ m.

3) ву́зел а́нтам)

a bow of ribbon — бант са сту́жкі, ба́нцікm.

4) дуга́ f., вы́гін -у m.

2.

adj.

дугавы́, дугападо́бны; сагну́ты (у дугу́), зго́рблены

3.

v.t.

1) выгіна́ць; згіна́ць (у дугу́)

2) ігра́ць на смыкавы́м інструмэ́нце

4.

v.i.

1) выгіна́цца, згіна́цца

2) вадзі́ць смыко́м па стру́нах

- have two strings to one’s bow

III [baʊ]

n.

нос карабля́, чаўна́ ці самалёту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)