б. наро́да — бога́тство (благосостоя́ние) наро́да;
4. (совокупность природных ресурсов) бога́тство;
5. (о чувствах) полнота́ж.; избы́ток м.;
б. пачу́ццяў — полнота́ (избы́ток) чувств
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бага́цце, ‑я, н.
1. Матэрыяльныя каштоўнасці, грашовыя накапленні. Іменна ў пачатковы перыяд таварнага абарачэння ў грошы ператвараецца толькі лішак спажывальных вартасцей. Такім чынам золата і серабро самі сабой становяцца грамадскім выражэннем лішку, або багацця.Маркс.// Раскоша, шыкоўнасць. Багацце абсталявання. Багацце ўбрання.
2. Наогул маёмасць, набытак. [Ахрэм] у нас вартаўнік вялікага багацця — усёй калгаснай жывёлы.Кавалёў.// Мноства чаго‑н. Багацце тавараў. Багацце фактычнага матэрыялу.// Нешта асабліва каштоўнае сярод іншага. Але сапраўдным багаццем і гонарам запаведніка з’яўляюцца бабры.В. Вольскі.Маё багацце — песня любай ліры.Кляшторны.
3. Сукупнасць прыродных рэсурсаў. Прыродныя багацці. Багацце жывёльнага свету. Багацце расліннага покрыву. □ Травяное багацце лугу ўначы запахла на ўсю сваю духмяную сілу.Быкаў.
4. Мноства разнастайных якасцей. Духоўнае багацце савецкага чалавека. Багацце акцёрскай палітры. Інтанацыйнае багацце верша. Багацце колераў. Багацце пачуццяў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бага́ццен
1. (маёмасць) Réichtum m -s, -tümer; Vermögen n -s, -;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
[Бага́цце] ’агонь, вогнішча, касцёр’. Існаванне гэтага слова ў бел. мове вельмі праблематычнае. Фасмер, 1, 101–102; Трубачоў, Проспект, 39, не ўказваюць крыніцу. Вядомыя слоўнікі бел. мовы (уключаючы і дыялектныя) яго не знаюць. Рус.дыял.бага́ть, бага́тье, укр.бага́ття ’вогнішча’. Паходжанне слова спрэчнае. Звычайна збліжаюць з грэч.φώγω ’пяку, смажу’, ст.-в.-ням.bahhan (ням.backen) ’пячы’ і г. д. Гл. Бернекер, 38; Фасмер, 1, 101–102; Трубачоў, Проспект, 39. Але багацце з яго марфалагічнай структурай не здаецца старым словам. Больш верагодная сувязь з бага́ты; матывацыя тут вылучалася розная: 1) Патабня, ЖСт., 1891, 111, 117 (міфалагічнае ўяўленне агню золатам, багаццем); гл. Зяленін, Табу, 2, 59 і наст.; Гаверс, Tabu, 65 (першапачаткова багацця < *bogatъ ’багаты’; Фасмер (ZfslPh, 20, 454) лічыць гэта народнай этымалогіяй); 2) Ільінскі (ИОРЯС, 23, 128) лічыў, што назва (< багацця < *bogatъ ’багаты’) узнікла ў прымітыўным быту, калі вогнішча часта было сапраўдным багаццем. Не пераконвае Корж, ЗНТШ, 6, 117–118, які ўкр.бага́ття параўноўвае з серб.-харв.бо̀жић ’пень, які запальваюць на каляды’ і выводзіць ад бог (Дажь‑богъ).