аўчы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аўчы́нка аўчы́нкі
Р. аўчы́нкі аўчы́нак
Д. аўчы́нцы аўчы́нкам
В. аўчы́нку аўчы́нкі
Т. аўчы́нкай
аўчы́нкаю		 аўчы́нкамі
М. аўчы́нцы аўчы́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўчы́нка ж., уменьш. овчи́нка;

◊ а. вы́рабу не ва́рта — погов. овчи́нка вы́делки не сто́ит; игра́ не сто́ит свеч;

не́ба з ~ку здало́ся — не́бо с овчи́нку показа́лось

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш. да аўчына.

•••

Аўчынка вырабу не варта — аб справе, якая не апраўдвае клопату.

Неба з аўчынку здалося гл. неба.

Перабраўся воўк у аўчынку гл. перабрацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж.

Вырабленая авечая шкура.

Кажух з аўчын.

|| памянш. аўчы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

◊

Аўчынка вырабу не варта — аб справе, якая не апраўдвае клопатаў.

|| прым. аўчы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўчы́на ж., аўчы́нка ж. Scháffell n -s, -e; Lámmfell n;

мне не́ба з аўчы́нку падало́ся ≅ mir wurde schwarz vor den Áugen; ich hörte die Éngel síngen (ад болю)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

барано́к, -нка́, м.

Вырабленая аўчынка ягняці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

барано́к, ‑нка, м.

Вырабленая аўчынка баранчыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

овчи́нка аўчы́нка, -кі ж.;

◊

овчи́нка вы́делки не сто́ит погов. не ва́рта аўчы́нка вы́рабу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́раб, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вырабіць (у 1, 2 знач.).

2. Якасны бок апрацоўкі чаго‑н.

3. Спосаб, від вытворчасці прадукцыі. Ручны выраб скур. Машынны выраб дэталей. Рэчы хатняга вырабу. □ Перад.. [дзедам] стаяла лямпа на меднай падстаўцы свайго вырабу. Бядуля.

4. пераважна мн. (вы́рабы, ‑аў). Вырабленыя рэчы; прадукт працы. Галантарэйныя вырабы. Завод жалезабетонных вырабаў. □ [Вадзім Аляксандравіч:] — Скура і футра паўночнага аленя ідзе на розныя прамысловыя вырабы. В. Вольскі.

•••

Аўчынка вырабу не варта гл. аўчынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́раб, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. вырабіць.

2. Якасны бок апрацоўкі чаго-н.

Медная ручка адмысловага вырабу.

3. Спосаб, від вытворчасці прадукцыі.

Ручны в. скур.

Рэчы хатняга вырабу.

4. пераважна мн. Вырабленыя рэчы, прадукт працы.

Металічныя вырабы.

◊

Аўчынка вырабу не варта (прымаўка) — справа, не вартая турбот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)