аўтакра́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтакра́т аўтакра́ты
Р. аўтакра́та аўтакра́таў
Д. аўтакра́ту аўтакра́там
В. аўтакра́та аўтакра́таў
Т. аўтакра́там аўтакра́тамі
М. аўтакра́це аўтакра́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аўтакра́т м. автокра́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтакра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Кніжн. Высокапастаўленая асоба з неабмежаванай уладай; манарх, самадзержац.

[Грэч. autokratēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтакра́т

(гр. autokrates = самаўладны)

правіцель з неабмежаванай уладай; манарх, самадзержац.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўтакра́т

(гр. autokrates, ад autos = сам + kratos = улада)

правіцель з неабмежаванай і бескантрольнай вярхоўнай уладай, самадзержац.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

автокра́т книжн. аўтакра́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

autocrat [ˈɔ:təkræt] n. аўтакра́т; самадзе́ржац

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

autocrat

[ˈɔtəkræt]

n.

1) самадзе́ржац -ца m., самаўла́днік -а, аўтакра́т -а, мана́рх -а m.

2) дэспаты́чны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Caesar

[ˈsi:zər]

n.

1)

а) Цэ́зар (імя́)

б) цэ́зар -а m. (ты́тул)

2) імпэра́тар -а, ке́сар -а m

3) аўтакра́т -а, дыкта́тар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)