атушы́ць гл. тушыць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. атушу́ ату́шым
2-я ас. ату́шыш ату́шыце
3-я ас. ату́шыць ату́шаць
Прошлы час
м. атушы́ў атушы́лі
ж. атушы́ла
н. атушы́ла
Загадны лад
2-я ас. атушы́ атушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час атушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атушы́ць сов., разг. притуши́ть; потуши́ть, затуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атушы́ць, атушу, атушыш, атушыць; зак., што.

Разм. Прымусіць атухнуць; патушыць. Атушыць агонь. // перан. Паслабіць развіццё якога‑н. працэсу, дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атушы́ць löschen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тушы́ць¹, тушу́, ту́шыш, ту́шыць; ту́шаны; незак., што.

1. Спыняць гарэнне чаго-н.; гасіць.

Т. касцёр.

Т. лямпу.

2. перан. Аслабляць, памяншаць.

Т. спрэчку.

Т. злосць.

|| зак. затушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны, атушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны, абтушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны і патушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны.

|| наз. тушэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ату́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад атушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абтушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Разм. Тое, што і атушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ату́шаны, оту́шаный ’уцеплены’ (Клім.). Дзеепрыметнік ад дзеяслова *атушыць ’уцяпліць’, звязанага з захаваным ва ўкраінскай мове тушкува́ти шчыльна закрываць, укутваць’; параўн. тушыць ’гатаваць ежу ў закрытым посудзе’ (Нас.). Гл. тушыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)