асяцёр, асятра́, мн. асятры́, асятро́ў, м.

Тое, што і асетр.

|| прым. асятро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асяцё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. асяцё́р асятры́
Р. асятра́ асятро́ў
Д. асятру́ асятра́м
В. асятра́ асятро́ў
Т. асятро́м асятра́мі
М. асятры́ асятра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

асяцёр (род. асятра́) м., см. асе́тр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асяцёр, асятра, м.

Тое, што і асетр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асятро́вы гл. асетр, асяцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sturgeon [ˈstɜ:dʒən] n. zool. асяцёр, асётр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

осётр асе́тр, род. асятра́ м., асяцёр, род. асятра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сяцёр ’асетр’ (Юрч. Вытв.). Фанетычны дыялектны варыянт з адсячэннем пачатковага а‑ ад асяцёр (гл. асетр).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

jesiotr

м. заал. асетр, асяцёр (Acipenser)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sturgeon

[ˈstɜ:rdʒən]

n., pl. -geon, coll. -geons

асяцёр -тра́ m. (ры́ба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)