Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
асцю́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Доўгі тонкі вусік на каласах некаторых злакаў (жыта, ячменю, пшаніцы).
Ячменныя асцюкі.
|| прым.асцюко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асцю́к, -ка́м. ость ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асцю́к, ‑а, м.
Тонкі доўгі вусік на каласах некаторых злакаў (ячменю, жыта, пшаніцы). Ячменныя асцюкі з пылам забіваліся яму за каўнер.Чорны.Салавейка ўдавіўся ячменным асцюком.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асцю́кмбат Gránne f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
rachis[ˈreɪkɪs]n. (pl.rachides)
1.anat. пазвано́чнік, хрыбе́т
2.bot.асцю́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
о́стьж.
1.бот.асцю́к, -ка́м.;
2.собир. (более длинные волосы в шерсти животных) во́сць, род. во́сці ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ość
oś|ć
ж.
1. косць рыбы;
~cią w gardle stanęło — косцю ўпоперак горла стала;
2.бат.асцюк;
~ć u kłosa — асцюк у коласе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Касцю́лька ’вус аржанога або ячнага коласа’ (Касп.), ’асцюк’ (Сл. паўн.-зах.), ’асцюлька, асцюк’ (Бяльк.). Параўн. у рус. мове (у Даля, пад костерь) костюлька. Фармальна ўтварэнне ад *kostь ’косць’ суфіксам ‑иіька (< ‑иІ(ь) + (ь)ка) з функцыяй памяншальнасці. Трэба звярнуць увагу на значэнні прасл. слова *kostь, што прыводзяцца ў Трубачова, Эт. сл., 11, 168. Сярод асноўвай семантыкі (’косць і да т. п.’) у двух выпадках сустракаюцца іншыя значэнні: польск.kość ’ільняная кастрыца’ і рус.кость ’тс’ (пск.). Такая семантыка вельмі добра падыходзіць для тлумачэння слова касцюлька.