асма́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асма́нскі асма́нская асма́нскае асма́нскія
Р. асма́нскага асма́нскай
асма́нскае		 асма́нскага асма́нскіх
Д. асма́нскаму асма́нскай асма́нскаму асма́нскім
В. асма́нскі (неадуш.)
асма́нскага (адуш.)		 асма́нскую асма́нскае асма́нскія (неадуш.)
асма́нскіх (адуш.)
Т. асма́нскім асма́нскай
асма́нскаю		 асма́нскім асма́нскімі
М. асма́нскім асма́нскай асма́нскім асма́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

асма́нскі ист. осма́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асма́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асманаў, належыць ім (у афіцыйных назвах, якія адносяцца да старой султанскай Турцыі); тое, што і турэцкі. Асманская імперыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осма́нский асма́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АСМА́НЫ,

1) дынастыя турэцкіх султанаў

[1299 ці 1300—1922]. Заснавальнік Асман І [1299 ці 1300 — 1324]. Найб. вядомыя прадстаўнікі: Баязід І, Мехмед II, Селім І Явуз [1512—20],

Сулейман І Кануні, Селім III, Махмуд II, Абдул-Хамід II. Апошні асманскі султан Мехмед VI Вахідэдзін [1918—22] уцёк з Турцыі пасля ліквідацыі султаната (1.11.1922). З ліквідацыяй халіфата (3.3.1924) усе члены дынастыі выгнаныз краіны.

2) Турэцкае насельніцтва Асманскай імперыі.

т. 2, с. 37

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)