аслабля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аслабля́ю аслабля́ем
2-я ас. аслабля́еш аслабля́еце
3-я ас. аслабля́е аслабля́юць
Прошлы час
м. аслабля́ў аслабля́лі
ж. аслабля́ла
н. аслабля́ла
Загадны лад
2-я ас. аслабля́й аслабля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аслабля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аслабля́ць несов., в разн. знач. ослабля́ть; (делать менее натянутым — ещё) отпуска́ть; (пружину, зажим — ещё) отжима́ть; см. асла́біць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аслабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да аслабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аслабля́ць гл. аслабіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асла́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак.

1. каго-што. Зрабіць слабым, паменшыць сілу або сілы каго-, чаго-н.

А. ворага.

Хвароба аслабіла арганізм.

2. што. Паменшыць сілу, напружанасць і пад. чаго-н.

А. дысцыпліну.

3. што. Зрабіць менш нацягнутым, сцягнутым.

А. рэмень.

◊

Аслабіць гайкі — знізіць патрабаванні.

|| незак. аслабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. аслабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аслабля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да аслабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ослабля́ть несов., в разн. знач. аслабля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траві́ць³, траўлю́, тра́віш, тра́віць; незак., што (спец.).

1. Выпускаць, адпускаць, аслабляць канат, снасць і пад., змяншаючы нацяжэнне.

Т. канат.

2. Выпускаць пару, газ, паветра, змяншаючы ціск.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супрацьсу́таргавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае здольнасць папярэджваць або аслабляць сутаргі (звычайна пра лекавыя прэпараты).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процісу́таргавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае здольнасць папярэджваць або аслабляць сутаргі (звычайна пра лекавыя сродкі); супрацьсутаргавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)