асве́тніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асве́тніца |
асве́тніцы |
| Р. |
асве́тніцы |
асве́тніц |
| Д. |
асве́тніцы |
асве́тніцам |
| В. |
асве́тніцу |
асве́тніц |
| Т. |
асве́тніцай
асве́тніцаю |
асве́тніцамі |
| М. |
асве́тніцы |
асве́тніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асве́тніца ж.
1. просвети́тельница;
2. разг. (о женщине) рабо́тник наро́дного образова́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
асве́тніца, ‑ы, ж.
Жан. да асветнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асве́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).
1. Прагрэсіўны грамадскі дзеяч, пашыральнік перадавых ідэй і ведаў.
2. Работнік адукацыі.
|| ж. асве́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. асве́тніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
просвети́тельница книжн. асве́тніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АРЛО́Ў Уладзімір Аляксеевіч
(н. 25.8.1953, г. Полацк),
бел. пісьменнік. Скончыў БДУ (1975). З 1988 у выд-ве «Мастацкая літаратура». З 1989 віцэ-прэзідэнт Бел. ПЭН-клуба. Друкуецца з 1976. Дэбютаваў вершамі. У прозе распрацоўвае гіст. тэматыку: «Добры дзень, мая Шыпшына» (1986, Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі 1986), «Дзень, калі ўпала страла» (1988), «Асветніца з роду Усяслава: Ефрасіння Полацкая» (1989), «Рандэву на манеўрах», «Ефрасіння Полацкая», «Прысуд выканаў невядомы: Ігнат Грынявіцкі» (усе 1992), «Міласць князя Гераніма» (1993), «Пяць мужчын у леснічоўцы», «Таямніцы полацкай гісторыі» (абедзве 1994). Героі яго твораў — патрыёты роднай зямлі, славутыя людзі Беларусі, якія памнажалі яе славу і гонар, не шкадавалі свайго жыцця дзеля шчасця Бацькаўшчыны. Аўтар зб. вершаў у прозе «Там, за дзвярыма» (1991), кн. літ.-публіцыст. артыкулаў і эсэ «Совершенно секретно», або Адзін у трох іпастасях» (1992), «Мой радавод да пятага калена» (1993). Перакладае з рус., укр., фінскай моў.
І.У.Саламевіч.
т. 1, с. 484
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)