апіва́ла

‘пітушчы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апіва́ла апіва́лы
Р. апіва́лы апіва́л
Д. апіва́лу апіва́лам
В. апіва́лу апіва́л
Т. апіва́лам апіва́ламі
М. апіва́лу апіва́лах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апіва́ла

‘пітушчы чалавек’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. апіва́ла апіва́лы
Р. апіва́лы апіва́л
Д. апіва́ле апіва́лам
В. апіва́лу апіва́л
Т. апіва́лай
апіва́лаю		 апіва́ламі
М. апіва́ле апіва́лах

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апіва́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Той, хто апіваецца або п’е за кошт іншых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опива́ла прост. апіва́ла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апіва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апіва́ю апіва́ем
2-я ас. апіва́еш апіва́еце
3-я ас. апіва́е апіва́юць
Прошлы час
м. апіва́ў апіва́лі
ж. апіва́ла
н. апіва́ла
Загадны лад
2-я ас. апіва́й апіва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апіва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апіва́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.

Разм. Тое, што і апівала. Ваяводскае начальства.. вырашыла паслаць гэтага апіваку на падножны корм, назначыўшы войтам у нашу гміну. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)