апіва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апіва́ю апіва́ем
2-я ас. апіва́еш апіва́еце
3-я ас. апіва́е апіва́юць
Прошлы час
м. апіва́ў апіва́лі
ж. апіва́ла
н. апіва́ла
Загадны лад
2-я ас. апіва́й апіва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апіва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)