апусце́ць гл. пусцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апусце́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. апусце́е апусце́юць
Прошлы час
м. апусце́ў апусце́лі
ж. апусце́ла
н. апусце́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час апусце́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апусце́ць сов., в разн. знач. опусте́ть;

мэ́блю вы́везлі, і кватэ́ра зусі́м ~це́ла — ме́бель вы́везли, и кварти́ра совсе́м опусте́ла;

вёска ~це́ла — дере́вня опусте́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апусце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Стаць пустым, пазбавіцца таго, што змяшчаецца, напаўняе. Федзя сачыў за.. [бычком], не адрываючы вачэй, аж пакуль не апусцела вядро. Гамолка. // Стаць пустым, голым. Не пужайся, што бедная ніва Апусцела з канца да канца. Купала.

2. Стаць бязлюдным, пустым, нежылым. Хіма спехам выбралася са сваімі пажыткамі, і Гарасёў падворак апусцеў назаўсёды. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апусце́ць sich léeren; leer wérden; veröden vi (s); sich entvölkern (абязлюдзець)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пусце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Станавіцца пустым, пустынным.

Начныя вуліцы пусцеюць.

|| зак. спусце́ць, -е́е і апусце́ць, -е́е; наз. апусце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опусте́ть сов.

1. (стать пустым) апусце́ць;

2. (стать безлюдным) апусце́ць, абязлю́дзець.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запустава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́е; зак.

1. Прыйсці ў стан заняпаду.

2. Абязлюдзець, апусцець (пра жыллё).

Запуставала вёска.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асіраце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

1. гл. сірацець.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць адзінокім, неўладкаваным.

3. Апусцець.

Дом без гаспадара асірацеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апусце́нне, ‑я, н.

Стан паводле дзеясл. апусцець (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)