апо́шняе

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. апо́шняе
Р. апо́шняга
Д. апо́шняму
В. апо́шняе
Т. апо́шнім
М. апо́шнім

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апо́шняе сущ. после́днее;

узя́ць а. — взять после́днее;

◊ змага́цца да ~няга — боро́ться до после́днего;

як а. (аста́тняе) у печ укі́нуўшы (усы́паўшы) — сло́вно после́днего лиши́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апо́шні, -яя, -яе.

1. Канцавы ў шэрагу чаго-н.

А. дзень заняткаў.

А. ў чарзе.

У а. раз.

2. Адзіны, астатні.

Раздзяліць а. кавалак хлеба.

3. Які толькі што з’явіўся, самы новы.

А. нумар часопіса.

Апошнія паведамленні.

Апранацца па апошняй модзе.

4. Канчатковы, беспаваротны, рашаючы; вышэйшы, крайні.

Апошняе слова.

А. сродак.

5. Зусім дрэнны, самы горшы (разм.).

Лаяць апошнімі словамі.

6. Гэты, толькі што названы (кніжн.).

Зайшла адна жанчына, затым другая, апошняя — з дзіцём.

7. наз. апо́шняе, -яга, н. Тое адзінае, што засталося.

Гатовы з чалавекам апошнім падзяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апо́шняе у знач. наз. н. das Létzte;

адда́ць апо́шняе das Létzte [sein Létztes] (hín)geben*;

◊

да апо́шняга bis zum Létzten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Апошняе абледзяненне, гл. Валдайскае абледзяненне

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Апошняе міжледавікоўе, гл. Муравінскае міжледавікоўе

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

апо́шні

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́шні апо́шняя апо́шняе апо́шнія
Р. апо́шняга апо́шняй
апо́шняе		 апо́шняга апо́шніх
Д. апо́шняму апо́шняй апо́шняму апо́шнім
В. апо́шні (неадуш.)
апо́шняга (адуш.)		 апо́шнюю апо́шняе апо́шнія (неадуш.)
апо́шніх (адуш.)
Т. апо́шнім апо́шняй
апо́шняю		 апо́шнім апо́шнімі
М. апо́шнім апо́шняй апо́шнім апо́шніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апо́шні

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апо́шні апо́шняя апо́шняе апо́шнія
Р. апо́шняга апо́шняй
апо́шняе		 апо́шняга апо́шніх
Д. апо́шняму апо́шняй апо́шняму апо́шнім
В. апо́шні (неадуш.)
апо́шняга (адуш.)		 апо́шнюю апо́шняе апо́шнія (неадуш.)
апо́шніх (адуш.)
Т. апо́шнім апо́шняй
апо́шняю		 апо́шнім апо́шнімі
М. апо́шнім апо́шняй апо́шнім апо́шніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зно́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.

Маленькае, звычайна апошняе, курынае яйцо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасле́дак

‘апошняе дзіця ў сям'і’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пасле́дак пасле́дкі
Р. пасле́дка пасле́дкаў
Д. пасле́дку пасле́дкам
В. пасле́дка пасле́дкаў
Т. пасле́дкам пасле́дкамі
М. пасле́дку пасле́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)