Verbum

апо́шні, -яя, -яе.

1. Канцавы ў шэрагу чаго-н. А. дзень заняткаў. А. ў чарзе. У а. раз.

2. Адзіны, астатні. Раздзяліць а. кавалак хлеба.

3. Які толькі што з’явіўся, самы новы. А. нумар часопіса. Апошнія паведамленні. Апранацца па апошняй модзе.

4. Канчатковы, беспаваротны, рашаючы; вышэйшы, крайні. Апошняе слова. А. сродак.

5. Зусім дрэнны, самы горшы (разм.). Лаяць апошнімі словамі.

6. Гэты, толькі што названы (кніжн.). Зайшла адна жанчына, затым другая, апошняя — з дзіцём.

7. наз. апо́шняе, -яга, н. Тое адзінае, што засталося. Гатовы з чалавекам апошнім падзяліцца.