апано́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
апано́ўваем |
| 2-я ас. |
- |
апано́ўваеце |
| 3-я ас. |
апано́ўвае |
апано́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
апано́ўваў |
апано́ўвалі |
| ж. |
апано́ўвала |
| н. |
апано́ўвала |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
апано́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
апано́ўваць (каго, што) несов.
1. охва́тывать, овладева́ть (кем, чем), обурева́ть; (завладевать полностью) одолева́ть;
2. (набрасываться во множестве) напада́ть (на кого, что); окружа́ть;
1, 2 см. апанава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
апано́ўваць, ‑ае.
Незак. да апанаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апано́ўваць гл. апанаваць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
апанава́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што.
1. Ахапіць, авалодаць (пра фізічны стан, настрой і пад.).
Жанчыну апанаваў страх.
2. Напасці ў вялікай колькасці, акружыць, накінуцца.
Яго апанавалі сабакі.
3. З’явіцца ў вялікай колькасці (разм.).
Справы апанавалі.
|| незак. апано́ўваць, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
обурева́ть несов. ахапля́ць, апано́ўваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
beset [bɪˈset] v. fml (beset) атакава́ць; апано́ўваць;
beset with questions закі́дваць пыта́ннямі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
овладева́ть несов.
1. авало́дваць;
2. (охватывать) ахапля́ць, апано́ўваць (каго, што); см. овладе́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
overtake [ˌəʊvəˈteɪk] v. (overtook, overtaken)
1. даганя́ць, абганя́ць
2. ахапля́ць, апано́ўваць;
The woman was overtaken by fear. Жанчыну апанаваў страх.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
overcome [ˌəʊvəˈkʌm] v. (overcame, overcome)
1. перамага́ць, пераадо́льваць
2. аго́ртваць, апано́ўваць, ахо́пліваць (звыч. пра пачуцці);
He was overcome by grief. Яго агарнула гора.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)