ану́чнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ану́чнік ану́чнікі
Р. ану́чніка ану́чнікаў
Д. ану́чніку ану́чнікам
В. ану́чніка ану́чнікаў
Т. ану́чнікам ану́чнікамі
М. ану́чніку ану́чніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ану́чнік м. тряпи́чник, вето́шник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ану́чнік, ‑а, м.

Той, хто збірае анучы (у 1 і 2 знач.) або скуплівае іх у абмен на якія‑н. тавары. Праходзілі праз Пасадзец розныя людзі: дзегцяры, анучнікі, карабейнікі-пешаходы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ану́чнік м. Lúmpenhändler m -s, -, Lúmpensammler m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ану́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Скупшчыца ануч, рыззя (уст.).

|| м. ану́чнік, -а, мн. -і, -аў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тря́почник разг. ану́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rag-and-bone-man [ˌrægənˈbəʊnmæn] n. BrE ану́чнік; стары́знік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тряпи́чник прям., перен. ану́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лоску́тник гандля́р абрэ́зкамі; (тряпичник) ану́чнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ану́чніца, ‑ы, ж.

1. Жан. да анучнік.

2. Разм. Жанчына, якая захапляецца ўборамі, строямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)