антрэко́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. антрэко́т антрэко́ты
Р. антрэко́ту антрэко́таў
Д. антрэко́ту антрэко́там
В. антрэко́т антрэко́ты
Т. антрэко́там антрэко́тамі
М. антрэко́це антрэко́тах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

антрэко́т, -у, М -ко́це, мн. -ы, -аў, м.

Міжрэбравая частка ялавічыны; адбіўная катлета з міжрэбернай часткі ялавічыны.

|| прым. антрэко́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антрэко́т

(фр. entrecôte)

адбіўная ялавічная катлета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антреко́т кул. антрэко́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)