антрэко́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. антрэко́т антрэко́ты
Р. антрэко́ту антрэко́таў
Д. антрэко́ту антрэко́там
В. антрэко́т антрэко́ты
Т. антрэко́там антрэко́тамі
М. антрэко́це антрэко́тах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)