амі́ны (ед. амі́н м.) хим. ами́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амі́ны, ‑аў.

Вугляродзістыя злучэнні, вытворныя аміяку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аміны 1/300, 344; 2/21; 3/299; 4/83; 7/587

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АМІ́НЫ,

азотазмяшчальныя арган. злучэнні; вытворныя аміяку, у якіх атамы вадароду замешчаны арган. радыкаламі. Па колькасці замешчаных атамаў адрозніваюць аміны першасныя RNH2, другасныя R2NH, трацічныя R3N, па колькасці амінагруп — мона-, ды-, тры- і поліаміны. Ніжэйшыя аміны — газы, вышэйшыя — вадкасці ці цвёрдыя рэчывы. Аміны — асновы, з кіслотамі ўтвараюць солі, раствараюцца ў вадзе. Атрымліваюць звычайна алкіліраваннем аміяку, аднаўленнем нітразлучэнняў, нітрылаў. Выкарыстоўваюцца ў вытв-сці фарбавальнікаў, лекаў, палімерных матэрыялаў, флотарэагентаў, паверхнева-актыўных і роставых рэчываў, гербіцыдаў; уваходзяць у састаў біялагічна актыўных рэчываў, амінакіслот, нуклепратэідаў, ферментаў.

т. 1, с. 318

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

амі́ны

(ад лац. ammoniacum = аміяк)

арганічныя злучэнні, прадукты замяшчэння ў аміяку атамаў вадароду вуглевадароднымі радыкаламі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. амі́н амі́ны
Р. амі́ну амі́наў
Д. амі́ну амі́нам
В. амі́н амі́ны
Т. амі́нам амі́намі
М. амі́не амі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ами́ны хим. амі́ны, -наў мн.;

ами́н ед. амі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлорамі́ны

(ад хлор + аміны)

хімічныя злучэнні, аміны, якія змяшчаюць хлор; выкарыстоўваюцца для дэзінфекцыі і адбельвання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

галактазамі́н

(ад галактоза + аміны)

амінацукар, вытворнае галактозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амінабензо́л

(ад аміны + бензол)

тое, што і анілін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)