ака́рына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ака́рына ака́рыны
Р. ака́рыны ака́рын
Д. ака́рыне ака́рынам
В. ака́рыну ака́рыны
Т. ака́рынай
ака́рынаю		 ака́рынамі
М. ака́рыне ака́рынах

Іншыя варыянты: акары́на.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акары́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акары́на акары́ны
Р. акары́ны акары́н
Д. акары́не акары́нам
В. акары́ну акары́ны
Т. акары́най
акары́наю		 акары́намі
М. акары́не акары́нах

Іншыя варыянты: ака́рына.

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ака́рына ж., муз. ока́рина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акары́на, ‑ы, ж.

Італьянскі духавы народны музычны інструмент з гліны або фарфору, па гуку падобны на флейту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКАРЫ́НА

(італьян. ocarina літар. гусяня),

музычны інструмент класа аэрафонаў віду глабулярных флейтаў. Мае гліняны корпус авальнай формы, свістковае прыстасаванне, 8—10 ігравых адтулін. Створана ў 1860 італьян. майстрам Дж.Данацы, хутка пашырылася ў краінах Еўропы, у т. л. на Беларусі (нар. назвы «карына», «конік»). У адпаведнасці з бел. традыцыяй набыла цыліндрычную форму. Вырабляецца найчасцей уручную, пакрываецца палівай. Выкарыстоўваецца пастухамі для ігры сола, музыкантамі-аматарамі для суправаджэння спеваў.

І.Дз.Назіна.

Акарыны.

т. 1, с. 186

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

акары́на

(іт. ocarina = літар, гусяня)

музычны інструмент класа аэрафонаў віду глабулярных флейт, мае гліняны корпус, свістковае прыстасаванне, 8—10 ігравых адтулін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

окари́на муз. акары́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

okaryna

ж. муз. акарына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)