айчына назоўнік | жаночы род | высокае

Бацькаўшчына, радзіма.

  • Наведаў нядаўна айчыну сваю.

|| прыметнік: айчынны.

  • Вялікая Айчынная вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

айчы́на ж. оте́чество ср., отчи́зна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

айчы́на, -ы, ж. (высок.).

Бацькаўшчына, радзіма. Наведаў нядаўна айчыну сваю.

|| прым. айчы́нны, -ая, -ае. Вялікая Айчынная вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

айчы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і бацькаўшчына (у 1 знач.). Савецкая Айчына. □ Ляці ж, мой спеў, звіні няспынна Ты над Айчынаю маёй. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айчы́на ж Váterland n -(e)s, Héimat f -, Héimatland n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Айчы́на (БРС, Гарэц.), айчызна (Яруш.). Магчыма, польскі ўплыў. Параўн. ст.-бел. отчизна, отчинный (Нас. гіст.). Гл. айцец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

motherland [ˈmʌðəlænd] n. радзі́ма, айчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mother country [ˈmʌðəˌkʌntri] n. айчы́на, радзі́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

оте́чество ср. ба́цькаўшчына, -ны ж., айчы́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

отчи́зна поэт. айчы́на, -ны ж., ба́цькаўшчына, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)