айчы́на, -ы, ж. (высок.).

Бацькаўшчына, радзіма.

Наведаў нядаўна айчыну сваю.

|| прым. айчы́нны, -ая, -ае.

Вялікая Айчынная вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

айчы́на ж. оте́чество ср., отчи́зна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

айчы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і бацькаўшчына (у 1 знач.). Савецкая Айчына. □ Ляці ж, мой спеў, звіні няспынна Ты над Айчынаю маёй. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Айчы́на (БРС, Гарэц.), айчызна (Яруш.). Магчыма, польскі ўплыў. Параўн. ст.-бел. отчизна, отчинный (Нас. гіст.). Гл. айцец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палані́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова або выраз, запазычаныя з польскай мовы, напр.: айчына, моц, сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

motherland [ˈmʌðəlænd] n. радзі́ма, айчы́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mother country [ˈmʌðəˌkʌntri] n. айчы́на, радзі́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

оте́чество ср. ба́цькаўшчына, -ны ж., айчы́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

отчи́зна поэт. айчы́на, -ны ж., ба́цькаўшчына, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

fatherland

[ˈfɑ:ðərlænd]

n.

ба́цькаўшчына, айчы́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)