адшы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е; -шы́ты; зак. (разм.).

1. што і без дап. Скончыць шыць.

2. Адпрацаваць шыццём узамен за што-н.

А. за доўг.

3. каго-што (разм.). Адахвоціць, прымусіць спыніць заляцанні; пазбавіцца ад каго-н.

А. кавалера.

|| незак. адшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адшы́ю адшы́ем
2-я ас. адшы́еш адшы́еце
3-я ас. адшы́е адшы́юць
Прошлы час
м. адшы́ў адшы́лі
ж. адшы́ла
н. адшы́ла
Загадны лад
2-я ас. адшы́й адшы́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адшы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адшы́ць сов.

1. отрабо́тать шитьём;

2. (кончить шить) отши́ть;

3. стр. (снять обшивку) отши́ть;

4. прост., груб. (отвадить, прогнать) отши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшы́ць, ‑шыю, ‑шыеш, ‑шые; зак., што.

1. Адрабіць шыццём.

2. і без дап. Скончыць шыць.

3. Разм., каго. Адахвоціць, адбіць ахвоту наведваць каго‑н.; пазбавіцца ад каго‑н. Славік ламаў галаву, якім чынам адшыць Тараса і хоць на кароткі час застацца з .. [Мамай] з вока на вока. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшы́ць:

адшы́ць каго-н разм j-m kurz ábfertigen; j-m die kálte Schúlter zéigen (пазбавіцца каго-н)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отши́ть сов.

1. (кончить шить) разг. адшы́ць;

2. (снять обшивку) стр. адшы́ць, адшалява́ць, адбі́ць (ашалёўку);

3. (прогнать, отстранить) прост. адшы́ць, адпрэ́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшы́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адшыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábfertigen

vt

1) адпраўля́ць, адсыла́ць

éinen Zug ~ — адпраўля́ць цягні́к [по́езд]

2) абслуго́ўваць (наведвальнікаў, кліентаў)

3) адшы́ць (каго-н.)

4) афармля́ць (дакументы); закрыва́ць (справу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábblitzen

vi (s)

j-n ~ lássen* — фам. даць адпо́р каму́-н. адшы́ць каго́-н.

er ist (mit séinem Gesúch) ábgeblitzt — яму́ адмо́вілі (у яго́ про́сьбе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)