адха́йваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адха́йваю |
адха́йваем |
| 2-я ас. |
адха́йваеш |
адха́йваеце |
| 3-я ас. |
адха́йвае |
адха́йваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адха́йваў |
адха́йвалі |
| ж. |
адха́йвала |
| н. |
адха́йвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адха́йвай |
адха́йвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
адха́йваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адха́йваць несов.
1. разг. (больного) отха́живать;
2. (от грязи) очища́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адха́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адхаяць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адха́яць, -ха́ю, -ха́еш, -ха́е; -ха́й; -ха́яны; зак., каго-што.
1. Вярнуць прытомнасць; адратаваць (разм.).
А. хворага.
2. Ачысціць, адмыць, агледзець.
|| незак. адха́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. адха́йванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адха́йвацца несов., страд. отха́живаться; очища́ться; см. адха́йваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ма́яць, мая́ты ’віцца (на ветры)’, ’калыхацца’ (Доўн.-Зап., Мотивы), ’махацца’ (Доўн.-Зап., Песні), ’красавацца, чырванець’ (Бес.), ’адхайваць’ (ТС), ’кідацца (аб конях)’ (Ян.). Укр. ма́яти ’рухаць туды-сюды’, рус. ма́ять ’махаць’, ’падмануць’, польск. majak ’міраж’, ’вакольная дарога’, majaczyć ’круціцца, балбатаць бязглуздзіцу’, н.-луж. mawaś ’махаць’, чэш. mávati ’тс’, славен. májati ’рухаць туды-сюды’, балг. зама́я, ома́я ’адурманьваю, чарую’, ст.-слав. намаꙗти, помавати ’ківаць на каго-небудзь’. Прасл. majati. Роднаснымі і.-е. адпаведнікамі з’яўляюцца: літ. móti, лат. māt ’махаць’, ст.-інд. māyā́ ’пераўтварэнне, падман, мана, ілюзія’, ст.-грэч. μῑμος ’фокуснік, актор’, μώσθαι ’жыва рухацца’, і.-е. *mā‑ (Бернекер, 2, 7; Траўтман, 166; Фасмер, 2, 587, Махэк₂, 355; Бязлай, 2, 161). Параўн. махаць, мана́, мара́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)