адсто́йванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адсто́йванне
Р. адсто́йвання
Д. адсто́йванню
В. адсто́йванне
Т. адсто́йваннем
М. адсто́йванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсто́йванне ср.

I отста́ивание; см. адсто́йваць I

II отста́ивание; см. адсто́йваць II

III отста́ивание; см. адсто́йвацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсто́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адстойваць, адстойвацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АДСТО́ЙВАННЕ,

гл. Седыментацыя.

т. 1, с. 138

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

адсто́йванне н.

1. (вадкасці) Stéhenlassen n -s, -, Sétzen n -s, Klären n -s;

2. (думкі і г. д.) Vertéidigung f -, Schutz m -es; Behárren n -s, Behárrung f - (чаго-н. auf D);

адсто́йванне сваі́х право́ў die Verféchtung der éigenen Réchte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адстая́ць¹, -таю́, -таі́ш, -таі́ць; -таі́м, -таіце́, -тая́ць; -то́й; -то́ены; зак., каго-што.

Абараніць ад нападу, ад замаху на што-н.

А. мір на зямлі.

А. сваё права.

|| незак. адсто́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адсто́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адста́йванне ср., см. адсто́йванне II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отста́ивание​II хим. адсто́йванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Sélbstbeháuptung

f - самасцвярджэ́нне, адсто́йванне право́ў [сваёй самасто́йнасці]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэбурба́ж

(фр. débourbage)

адстойванне вінаграднага сусла перад браджэннем пры вырабе белых вінаградных він.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)