адстаю́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адстаю́чы адстаю́чая адстаю́чае адстаю́чыя
Р. адстаю́чага адстаю́чай
адстаю́чае		 адстаю́чага адстаю́чых
Д. адстаю́чаму адстаю́чай адстаю́чаму адстаю́чым
В. адстаю́чы (неадуш.)
адстаю́чага (адуш.)		 адстаю́чую адстаю́чае адстаю́чыя (неадуш.)
адстаю́чых (адуш.)
Т. адстаю́чым адстаю́чай
адстаю́чаю		 адстаю́чым адстаю́чымі
М. адстаю́чым адстаю́чай адстаю́чым адстаю́чых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адстаю́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адстаю́чы адстаю́чая адстаю́чае адстаю́чыя
Р. адстаю́чага адстаю́чай
адстаю́чае		 адстаю́чага адстаю́чых
Д. адстаю́чаму адстаю́чай адстаю́чаму адстаю́чым
В. адстаю́чы (неадуш.)
адстаю́чага (адуш.)		 адстаю́чую адстаю́чае адстаю́чыя (неадуш.)
адстаю́чых (адуш.)
Т. адстаю́чым адстаю́чай
адстаю́чаю		 адстаю́чым адстаю́чымі
М. адстаю́чым адстаю́чай адстаю́чым адстаю́чых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адстаю́чы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. адстаю́чы адстаю́чыя
Р. адстаю́чага адстаю́чых
Д. адстаю́чаму адстаю́чым
В. адстаю́чага адстаю́чых
Т. адстаю́чым адстаю́чымі
М. адстаю́чым адстаю́чых

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адстаю́чы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адстаю́чы адстаю́чая адстаю́чае адстаю́чыя
Р. адстаю́чага адстаю́чай
адстаю́чае		 адстаю́чага адстаю́чых
Д. адстаю́чаму адстаю́чай адстаю́чаму адстаю́чым
В. адстаю́чы (неадуш.)
адстаю́чага (адуш.)		 адстаю́чую адстаю́чае адстаю́чыя (неадуш.)
адстаю́чых (адуш.)
Т. адстаю́чым адстаю́чай
адстаю́чаю		 адстаю́чым адстаю́чымі
М. адстаю́чым адстаю́чай адстаю́чым адстаю́чых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адстаю́чы

1. прич. (редко) отстаю́щий;

2. прил. отстаю́щий;

падцягну́ць ~чыя калга́сы да ўзро́ўню перадавы́х — подтяну́ть отстаю́щие колхо́зы до у́ровня передовы́х;

3. в знач. сущ. отстаю́щий;

займа́цца з ~чымі — занима́ться с отстаю́щими

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адстаю́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не спраўляецца з выкананнем плана, задання і інш.; які мае дрэнныя паказчыкі, адзнакі ў працы, вучобе. Адстаючы калгас. Адстаючы ўчастак. Адстаючыя вучні.

2. у знач. наз. адстаю́чы, ‑ага, м.; адстаю́чая, ‑ай, ж. Той (тая), што не спраўляецца з выкананнем плана, задання і пад.; той (тая), што мае дрэнныя паказчыкі, адзнакі ў працы, вучобе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстаю́чы канц.

1. zurückgeblieben;

2. у знач. наз. м. Zurückgebliebene (sub) m -n, -n, Náchzügler m -s, -;

падця́гваць адстаю́чых die Zurückgebliebenen náchziehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сле́дам, прысл.

Услед за кім-, чым-н., не адстаючы.

Ехаць с.

◊

Следам за дзедам (разм.) — па прыкладзе старэйшых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

straggler [ˈstræglə] n. адстаю́чы (салдат, спартсмен і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

отстаю́щий

1. прич. які́ (што) адстае́;

2. прил. адстаю́чы;

помога́ть отстаю́щим ученика́м дапамага́ць адстаю́чым ву́чням;

3. сущ. адстаю́чы, -чага м.;

подтяну́ть отстаю́щих падцягну́ць адстаю́чых.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)