адслужы́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адслужу́ адслу́жым
2-я ас. адслу́жыш адслу́жыце
3-я ас. адслу́жыць адслу́жаць
Прошлы час
м. адслужы́ў адслужы́лі
ж. адслужы́ла
н. адслужы́ла
Загадны лад
2-я ас. адслужы́ адслужы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адслужы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адслужы́ць, -лужу́, -лу́жыш, -лу́жыць; -лу́жаны; зак.

1. Прабыць на службе, папрацаваць нейкі час.

А. дваццаць гадоў у лясніцтве.

2. Адбыць тэрмін вайсковай службы; скончыць служыць.

А. два гады ў арміі.

3. Службай адплаціць, адрабіць за што-н.

А. за шкоду.

4. Зрабіцца непрыгодным, перастаць адпавядаць свайму прызначэнню.

5. Адправіць набажэнства.

А. імшу.

|| незак. адслу́жваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адслужы́ць сов., в разн. знач. отслужи́ть;

а. вы́значаны тэ́рмін — отслужи́ть устано́вленный срок;

а. за дапамо́гу — отслужи́ть за по́мощь;

мятла́ ~жы́ла, пара́ яе́ вы́кінуць — метла́ отслужи́ла, пора́ её вы́бросить;

а. мале́бен — отслужи́ть моле́бен

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адслужы́ць, ‑служу, ‑служыш, ‑служыць; зак.

1. Прабыць на службе, папрацаваць нейкі час. Міхал Міцкевіч, які адслужыў на панскай службе дваццаць год з хвосцікам, стаў прасіць у ляснічага Рачкоўскага лесу на хату. С. Александровіч. // Адбыць тэрмін вайсковай службы; скончыць служыць. Юстын ужо адслужыў у арміі, дэмабілізаваўся і зараз працаваў на заводзе. Няхай.

2. Службай адплаціць, адрабіць за што‑н. [Чорт:] — Бяры, дзед, яго [чарцяня] да сябе, няхай адслужыць за шкоду. Якімовіч. // Зрабіцца непрыгодным, перастаць адпавядаць свайму прызначэнню. — Шкада лагера, — уздыхнуў Жэнька.. — Але нічога... Сваё ён адслужыў і памірае са славаю, як герой. Шамякін.

3. Адправіць набажэнства. Усе думалі, што Гэлька загінула. Бацька хацеў ужо імшу адслужыць. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адслужы́ць

1. (папрацаваць некаторы час) ábdienen vt;

2. (скончыць служыць) séinen Dienst ábleisten (у войску);

3. (пра рэчы) áusgedient háben vi;

4. царк.:

адслужы́ць набажэ́нства éinen [den] Góttesdienst halten*; éine [die] Mésse lésen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отслужи́ть сов. адслужы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адслу́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адслужыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адслу́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; што.

Незак. да адслужыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адслу́жваць несов., в разн. знач. отслу́живать; см. адслужы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wysłużyć

зак. адслужыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)