адро́зніць, -ню, -ніш, -ніць; зак., каго-што.

Устанавіць розніцу паміж кім-, чым-н.; распазнаць, вылучыць.

Часам цяжка адрозніць блізнят.

|| незак. адро́зніваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адро́зніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адро́зню адро́знім
2-я ас. адро́зніш адро́зніце
3-я ас. адро́зніць адро́зняць
Прошлы час
м. адро́зніў адро́знілі
ж. адро́зніла
н. адро́зніла
Загадны лад
2-я ас. адро́зні адро́зніце
Дзеепрыслоўе
прош. час адро́зніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адро́зніць сов. отличи́ть, различи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адро́зніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Заўважыць розніцу паміж прадметамі, з’явамі; распазнаць, вылучыць. [Сцяпан:] — Іншага сабаку — ваўкарэзіну нават спрактыкаванаму воку цяжка адрозніць ад ваўка. Пальчэўскі. На парозе з’явіліся дзве невялічкага росту бялявыя дзяўчынкі, настолькі падобныя адна да аднае, што іх можна было адрозніць толькі па прычосках. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адро́зніваць, адро́зніць unterschéiden* vt; áuszeichnen vt, hervórheben* vt (вылучыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неотличи́мый які́ (яко́га) не́льга адро́зніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выро́зніць

‘адрозніць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. выро́зню выро́знім
2-я ас. выро́зніш выро́зніце
3-я ас. выро́зніць выро́зняць
Прошлы час
м. выро́зніў выро́знілі
ж. выро́зніла
н. выро́зніла
Загадны лад
2-я ас. выро́зні выро́зніце
Дзеепрыслоўе
прош. час выро́зніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

различи́ть сов.

1. (распознать) распазна́ць;

2. (провести различие) адро́зніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́зніць

‘адрозніць, размежаваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паро́зню паро́знім
2-я ас. паро́зніш паро́зніце
3-я ас. паро́зніць паро́зняць
Прошлы час
м. паро́зніў паро́знілі
ж. паро́зніла
н. паро́зніла
Загадны лад
2-я ас. паро́зні паро́зніце
Дзеепрыслоўе
прош. час паро́зніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

отличи́ть сов.

1. (различить) адро́зніць, распазна́ць;

2. (выделить) вы́лучыць, адзна́чыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)