адмо́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адмо́ўны адмо́ўная адмо́ўнае адмо́ўныя
Р. адмо́ўнага адмо́ўнай
адмо́ўнае		 адмо́ўнага адмо́ўных
Д. адмо́ўнаму адмо́ўнай адмо́ўнаму адмо́ўным
В. адмо́ўны (неадуш.)
адмо́ўнага (адуш.)		 адмо́ўную адмо́ўнае адмо́ўныя (неадуш.)
адмо́ўных (адуш.)
Т. адмо́ўным адмо́ўнай
адмо́ўнаю		 адмо́ўным адмо́ўнымі
М. адмо́ўным адмо́ўнай адмо́ўным адмо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адмо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адмо́ўны адмо́ўная адмо́ўнае адмо́ўныя
Р. адмо́ўнага адмо́ўнай
адмо́ўнае		 адмо́ўнага адмо́ўных
Д. адмо́ўнаму адмо́ўнай адмо́ўнаму адмо́ўным
В. адмо́ўны (неадуш.)
адмо́ўнага (адуш.)		 адмо́ўную адмо́ўнае адмо́ўныя (неадуш.)
адмо́ўных (адуш.)
Т. адмо́ўным адмо́ўнай
адмо́ўнаю		 адмо́ўным адмо́ўнымі
М. адмо́ўным адмо́ўнай адмо́ўным адмо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адмо́ўны

1. в разн. знач. отрица́тельный; (об отзыве и т.п. — ещё) неодобри́тельный;

а. адка́з — отрица́тельный отве́т;

а. во́дзыў — отрица́тельный (неодобри́тельный) о́тзыв;

2. предосуди́тельный;

~ныя паво́дзіны — предосуди́тельное поведе́ние;

○ а. электры́чны зара́д — отрица́тельный электри́ческий заря́д;

а. лік — мат. отрица́тельное число́;

а. по́люс — физ. отрица́тельный по́люс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адмаўляе што‑н. Адмоўны адказ. Адмоўны займеннік. □ [Гэля] раптам вырвала руку і зрабіла ёю адмоўны мах. Гартны. // Які паказвае на адсутнасць чаго‑н.; процілеглы чаканаму. Адмоўны вынік.

2. Дрэнны сваімі якасцямі, уласцівасцямі; варты асуджэння, ганьбы. Адмоўны персанаж. □ [Сцёпка:] «Пішы ў газету.., асвятляй сучаснае жыццё вёскі, змагайся з яе адмоўнымі бакамі». Колас. // Неадабральны, асуджальны. Адмоўны водгук. Выхоўваць у дзяцей адмоўныя адносіны да рэлігіі.

3. Пабудаваны, заснаваны на паняццях, якія што‑н. адмаўляюць. Адмоўнае суджэнне. Адмоўны метад доказу.

4. Меншы за нуль. Адмоўны лік.

5. Спец. Суадносны з тым відам электрычнасць матэрыяльныя часціцы якога называюцца электронамі. Адмоўны электрычны зарад.

6. у знач. наз. адмо́ўнае, ‑ага. Тое, што характарызуецца адмоўнымі якасцямі; процілеглае дадатнаму. Мікола недалюбліваў чамусьці Паўлюкоўскага і заўсёды знаходзіў у яго паводзінах і нават у вершах адмоўнае. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмо́ўны, -ая, -ае.

1. Які змяшчае ў сабе адмаўленне.

А. адказ.

А. займеннік.

2. Дрэнны, варты асуджэння.

А. персанаж у п’есе.

3. У матэматыцы: які ўяўляе сабой велічыню, узятую са знакам мінус, меншую за нуль.

А. лік.

4. Суадносны з такім відам электрычнасці, матэрыяльныя часціцы якога з’яўляюцца электронамі (спец.).

А. электрычны зарад.

5. Які паказвае на адсутнасць чаго-н., процілеглы чаканаму.

А. вынік.

6. Неадабральны, асуджальны.

А. водгук.

Адмоўная рэцэнзія.

7. у знач. наз. адмо́ўнае, -ага. Тое, што характарызуецца адмоўнымі якасцямі; процілеглае дадатнаму.

Бачыць ва ўсім толькі адмоўнае.

|| наз. адмо́ўнасць, -і, ж. (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмо́ўны (пра адказ) négativ, vernéinend; áblehnend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Адмо́ўны (Нас., Гарэц., БРС, КТС), ст.-бел. отмовный (1506) (Нас. гіст.). Магчыма, з ст.-польск. odmówny ’тс’ (Параўн. Гіст. мовы, 2, 143).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэ́зус-адмо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэ́зус-адмо́ўны рэ́зус-адмо́ўная рэ́зус-адмо́ўнае рэ́зус-адмо́ўныя
Р. рэ́зус-адмо́ўнага рэ́зус-адмо́ўнай
рэ́зус-адмо́ўнае		 рэ́зус-адмо́ўнага рэ́зус-адмо́ўных
Д. рэ́зус-адмо́ўнаму рэ́зус-адмо́ўнай рэ́зус-адмо́ўнаму рэ́зус-адмо́ўным
В. рэ́зус-адмо́ўны (неадуш.)
рэ́зус-адмо́ўнага (адуш.)		 рэ́зус-адмо́ўную рэ́зус-адмо́ўнае рэ́зус-адмо́ўныя (неадуш.)
рэ́зус-адмо́ўных (адуш.)
Т. рэ́зус-адмо́ўным рэ́зус-адмо́ўнай
рэ́зус-адмо́ўнаю		 рэ́зус-адмо́ўным рэ́зус-адмо́ўнымі
М. рэ́зус-адмо́ўным рэ́зус-адмо́ўнай рэ́зус-адмо́ўным рэ́зус-адмо́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

АДМО́ЎНЫ ЛІК,

рэчаісны лік, меншы за 0, напр., -2; -0,5 і г.д. На лікавай прамой адлюстроўваецца пунктамі злева ад пачатку адліку (ад 0). Гл. таксама Дадатны лік.

т. 1, с. 120

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

отрица́тельный в разн. знач. адмо́ўны;

отрица́тельное число́ мат. адмо́ўны лік;

отрица́тельный отве́т адмо́ўны адка́з;

отрица́тельный посту́пок адмо́ўны ўчы́нак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)