адвучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адвучу́ адву́чым
2-я ас. адву́чыш адву́чыце
3-я ас. адву́чыць адву́чаць
Прошлы час
м. адвучы́ў адвучы́лі
ж. адвучы́ла
н. адвучы́ла
Загадны лад
2-я ас. адвучы́ адвучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адвучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адвучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак.

1. каго (што) ад чаго і з інф. Прымусіць адвыкнуць ад чаго-н.

А. ад курэння.

А. дзіця ад грудзей.

2. каго (што) і без дап. Закончыць вучэнне, перастаць вучыць, навучаць (разм.).

|| незак. адву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адвучы́ць сов.

1. (заставить отвыкнуть) отучи́ть, отва́дить;

а. ад курэ́ння — отучи́ть (отва́дить) от куре́ния;

2. отня́ть;

а. дзіця́ ад грудзе́й — отня́ть ребёнка от груди́;

3. (кончить учить) отучи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што.

1. Прымусіць адвыкнуць ад чаго‑н. Адвучыць ад дрэннай прывычкі. □ Тры гады, якія пражыла Малання ў горадзе, адвучылі Кандрата бачыць у ёй сваю сялянку. Галавач. [Трахім:] — Мне яшчэ ў маладосці адзін вучоны чалавек гаварыў: «Калі ваўку не даваць мяса змалку, дык можна адвучыць яго ад драпежніцтва». Пальчэўскі.

2. Разм. Закончыць вучэнне, перастаць вучыць, навучаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адву́чваць, адвучы́ць áberziehen* vt; ábgewöhnen vt (каго-н. D, ад чаго-н. А)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

непана́дна,

У выразе: каб непанадна было (разм.) — каб адвучыць, каб не было прывычкі да чаго-н. дрэннага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отучи́ть сов. адвучы́ць, мног. паадву́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отва́дить сов., разг. адва́дзіць, адвучы́ць, адахво́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадву́чваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго ад чаго і з інф.

Адвучыць ад чаго-н. усіх, многіх.

П. дзяцей ад дрэнных звычак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адвучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)