адбі́так, -тка і -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. -тка. Адлюстраванне чаго-н. на гладкай бліскучай паверхні ў выніку пераламлення светлавога праменя.
Адбіткі дрэў чарнеюць з вады.
2. -тка. След, які застаўся на чым-н. ад іншага прадмета.
Адбіткі пальцаў на шкле.
Адбіткі птушыных лапак на вільготным пяску.
3. -тка. Тэкст, малюнкі і пад., адціснутыя паліграфічным спосабам.
А. тэксту на паперы.
4. -тку. Перадача ў вобразах і паняццях чаго-н.
А. жыцця ў рамане.
5. -тку. Адзнака, след, знак якіх-н. пачуццяў, уздзеянняў, уплываў.
А. журбы на тварах людзей.
Час кладзе на ўсё свой а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
адбі́так м.
1. (род. адбі́тка) (след, изображение) отпеча́ток; (в зеркале и т.п.) отраже́ние ср., отображе́ние ср.;
2. (род. адбі́тка) полигр. о́ттиск;
3. (род. адбі́тку) перен. след, отпеча́ток; (следы влияния) отраже́ние ср.;
а. эпо́хі — след (отпеча́ток, отраже́ние) эпо́хи;
◊ а. ча́су — печа́ть вре́мени;
налажы́ць (свой) а. — (на каго, што) наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что), наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
адбі́так, ‑тка і ‑тку, м.
1. ‑тка. Тое, што адлюстравалася на гладкай, бліскучай паверхні ў выніку пераламлення светлавога праменя; адлюстраванне. Тут ціха ля ног плешча чорная хваля азёрная, Адбіткі дубоў і сасонак чарнеюць з вады. Лойка. Справа і злева мільгаюць вуліцы, дамы-палацы, часта іх адбіткі купаюцца ў забетанаваных водах Неўкі і Фантанкі. Лупсякоў. // Цень прадмета, асветленага з процілеглага боку, на якой‑н. паверхні. На бледна-сіняй сцяне, на белых дзвярах палаты ўжо [свяціўся] вялікі сонечны квадрат з адбіткамі рамы. Шамякін.
2. ‑тка. След, які астаўся на чым‑н. ад іншага прадмета. Адбіткі пальцаў. □ Вільготны пясок увесь спярэшчаны.. слядамі [чаек]. Усюды адбіткі іх лапак, нібы нейкі складаны, адмысловы ўзор. В. Вольскі.
3. ‑тку. Тое, што з’яўляецца адлюстраваннем, перадачай у вобразах і паняццях чаго‑н. Тое, што азначала карэнныя змены ў агульным жыццёвым лёсе народа, не магло не знайсці свайго адбітку ў сферы мастацтва, літаратуры. Перкін.
4. ‑тку. След, пячаць, адзнака якіх‑н. пачуццяў, уздзеянняў, уплываў і пад. На ўсіх рэчах у хаце ляжаў адбітак маладой свежай дбаласці. Васілевіч. Час бяжыць імкліва, нястрымна і на ўсё кладзе свой адбітак. Хадкевіч.
5. ‑тка. Тэкст, малюнкі і пад., адціснутыя паліграфічным спосабам. І калі, нарэшце, прэс падымаюць, на кардоне застаецца выразны адбітак як тэксту, так і малюнкаў. Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбі́так м
1. Ábdruck m -(e)s, -drücke, Ábbild n -(e)s, -er;
2. (след) Spur f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Адбі́так (БРС, Гарэц., Др.-Падб.). Новае запазычанне з польск. odbitka.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зды́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.
Фатаграфічны адбітак каго-, чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
во́дсвет, -у, М -свеце, мн. -ы, -аў, м.
Адбітак святла, водбліск.
В. месяца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
адлюстрава́нне, -я, н.
1. гл. адлюстраваць.
2. Адбітак прадмета на гладкай люстраной паверхні.
А. дрэў у вадзе.
3. Адбітак у нашай свядомасці з’яў аб’ектыўнай рэальнасці.
Навуковая тэорыя адлюстравання.
4. Тое, што ўвасабляецца ў мастацкіх вобразах і малюнках.
А. жыцця ў мастацкім творы.
5. Тое, што з’яўляецца вонкавым выяўленнем чаго-н.; адбітак.
Убачыць а. радасці ў вачах.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
о́ттиск в разн. знач. адбі́так, -тка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
fingerprint [ˈfɪŋgəprɪnt] n. адбі́так/след па́льца(ў)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)