агаля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. агаля́ю агаля́ем
2-я ас. агаля́еш агаля́еце
3-я ас. агаля́е агаля́юць
Прошлы час
м. агаля́ў агаля́лі
ж. агаля́ла
н. агаля́ла
Загадны лад
2-я ас. агаля́й агаля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час агаля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агаля́ць несов., прям., перен. оголя́ть, обнажа́ть; см. агалі́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да агаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агалі́ць, агаля́ць

1. (зрабіць голым) entblößen vt, entkléiden vt;

2. (паказаць) blóßlegen аддз. vt;

3. (пагаліць) rasíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

агалі́ць, агалю́, аго́ліш, аго́ліць; аго́лены; зак., каго-што.

1. Зняць адзенне, покрыва, верхні слой і пад.

Вясною аголіцца і выгарыць на сонцы бераг.

2. Пазбавіць дрэвы лісця і пад.

Віхор агаліў таполі.

3. перан. Зрабіць безабаронным, адкрытым для ворага.

А. фронт.

А. левы фланг.

4. перан. Выявіць сваю сутнасць, свой сапраўдны змест; стаць відавочным.

|| незак. агаля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і аго́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. агале́нне, -я, н. і аго́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оголя́ть несов. агаля́ць, аго́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абго́льваць несов., см. агаля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bare​2 [beə] v. агаля́ць (звыч. цела)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агаля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да агаліцца.

2. Зал. да агаляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак.

Раскрываючы губы, агаляць, паказваць зубы.

◊

Скаліць зубы — смяяцца, рагатаць (разм., неадабр.).

|| зак. аска́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены (да 1 знач.) і вы́скаліць, -лю, -ліш, -ліць, -лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)