агаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Дадатковае тлумачэнне, заўвага.

Згадзіцца без усякіх агаворак.

2. Памылкова ўжытае слова або выраз.

Выпадковая а.

|| прым. агаво́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агаво́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. агаво́рка агаво́ркі
Р. агаво́ркі агаво́рак
Д. агаво́рцы агаво́ркам
В. агаво́рку агаво́ркі
Т. агаво́ркай
агаво́ркаю		 агаво́ркамі
М. агаво́рцы агаво́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агаво́рка ж., в разн. знач. огово́рка;

умо́ва з ~кай — усло́вие с огово́ркой;

ён не хаце́ў так сказа́ць, гэ́та а. — он не хоте́л так сказа́ть, э́то огово́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агаво́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Дадатковае тлумачэнне, заўвага, абмежаванне. Істотная агаворка. Згадзіцца без усякіх агаворак.

2. Памылкова ўжытае слова або выраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаво́рка ж.

1. (тлумачэнне) Vórbehalt m -(e)s, -e; юрыд. Kláusel f -, -n;

з агаво́ркай mit Vórbehalt;

мно́ства агаво́рак víele Vórbehalte [Éinschränkungen]; víel Wenn und Áber (разм.);

2. (памылка) Versprécher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

огово́рка

1. (замечание) агаво́рка, -кі ж.;

с огово́ркой з агаво́ркай;

2. (обмолвка) абмо́ўка, -кі ж., памы́лка, -кі ж., агаво́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slip of the tongue

абмо́ўка, агаво́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кла́ўзула, ‑ы, ж.

1. У юрыспрудэнцыі — спецыяльная ўмова, агаворка ў завяшчанні, дагаворы і інш.

2. У рыторыцы — заключная частка прамовы, гукавой і стылістычнай форме якой прамоўцы надаюць вялікае значэнне.

3. У літаратуразнаўстве — канец верша, склады вершаванага радка, якія ідуць за апошнім націскным складам.

[Лац. clausula.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klauzula

ж. юр. клаўзула, агаворка;

klauzula handlowa — гандлёвая клаўзула;

klauzula walutowa — валютная агаворка;

klauzula najwyższego uprzywilejowania — клаўзула найбольшага спрыяння

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Lápsus

[-su:s]

m -, - ля́псус, памы́лка

~ Са́lami — апі́ска

~ Linguae — ['liŋguε] памы́лка, агаво́рка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)