аво́сь

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аво́сь вводн. сл. ану́ ж, а мо́жа, а мо́жа быць;

◊

на аво́сь наўдалу́ю; наўда́чу; нашармака́;

аво́сь да небо́сь а мо́жа ды няха́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аво́сь ’вось’ (Нас., Бяльк.), рус. авось, укр. аво, авось да а + (в)осе, ст.-рус. осе ’гэта’, Зубаты, Studie, 2, 93. Праабражэнскі, 1, 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аво́сь-ли́бо ану́ ж, а ра́птам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўдалу́ю нареч. наудалу́ю, науда́чу, на аво́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наўда́чу нареч. науда́чу, наудалу́ю, на аво́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ану́ межд., разг.

1. ну́-ка, ну́ же;

а., раскажы́ — ну́-ка, расскажи́;

2. (в сочетании с частицей ж) аво́сь;

а. ж ды вы́йдзе што-не́будзь — аво́сь да вы́йдет что́-нибудь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ЗАХА́РАЎ Марк Анатолевіч

(н. 13.10.1933, Масква),

расійскі рэжысёр. Нар. арт. СССР (1991). Засл. дз. маст. Расіі (1977). З 1973 гал. рэжысёр Маскоўскага т-ра імя Ленінскага камсамола (з 1990 «Ленком»). Паставіў спектаклі: «Іваноў» А.Чэхава (1973), «"Юнона" і "Авось"» А.Вазнясенскага і А.Рыбнікава (1980), «Тры дзяўчыны ў блакітным» Л.Петрушэўскай (1985), «Памінальная малітва» паводле Шолам-Алейхема, «Мудрэц» паводле А.Астроўскага (абодва 1989), «Вар’яцкі дзень, або Жаніцьба Фігаро» П.Бамаршэ (1993) і інш. Драм. творам імкнецца надаць сугучную сучасным праблемам трактоўку; спектаклі выразныя структурай, часта насычаны музыкай і танцам. Паставіў тэлефільмы: «Звычайны цуд» (1978), «Той самы Мюнхаўзен» (1979), кінафільм «Забіць дракона» (1989) і інш. Дзярж. прэмія СССР 1987. Дзярж. прэмія Расіі 1992.

т. 7, с. 10

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВАЗНЯСЕ́НСКІ Андрэй Андрэевіч

(н. 12.5.1933, Масква),

рускі паэт. Скончыў Маскоўскі архітэктурны ін-т (1957). Першыя зб-кі вершаў — «Парабала» і «Мазаіка» (абодва 1960). Паэмы «Майстры» (1959), «Ланжумо» (1963), «Оза» (1964), «Аповесць пад ветразямі» (1971), «Авось» (1972), «Андрэй Палісадаў» (1980) вызначаліся асабістым паэт. почыркам, які вылучаўся на фоне тагачаснай уніфікаванай паэзіі. Аўтар зб. вершаў «Антысветы» (1964), «Ахілесава сэрца» (1966), «Цень гуку» (1970), «Погляд» (1972), «Дубовы ліст віяланчэльны» (1975), «Вітражных спраў майстар» (1976, Дзярж. прэмія СССР 1978), «Спакуса» (1978), «Несвядомае» (1981), «О.Аповесць» (1982), «Прарабы духу» (1984). У паэзіі Вазнясенскага значнае месца займаюць урбаністычныя матывы, раскрываецца антыгуманізм сучаснага свету, у якім самымі ранімымі застаюцца сэрца і душа чалавека. Выдаў кнігу ўспамінаў «Мне чатырнаццаць гадоў» (1980). На бел. мову творы Вазнясенскага пераклаў Р.Барадулін (зб. «Небам адзіным», 1980).

Тв.:

Собр. соч. Т. 1—3. М., 1983—84;

Аксиома самоиска. М., 1990.

Літ.:

Михайлов А. Андрей Вознесенский. М., 1970.

С.Ф.Кузьміна.

т. 3, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ну

1. межд. ну;

ну, пачына́йце — ну, начина́йте;

ну, што ж дале́й? — ну, что же да́льше?;

ну і паго́да! — ну и пого́да!;

ну цябе́! — ну тебя́!;

2. частица ну;

ну не — ну нет;

ну, гэ́та яго́ спра́ва — ну, э́то его́ де́ло;

ну до́бра — ну хорошо́;

3. частица в сочетании с а (переводится конструкциями с ну и без ну) (а) ну как, (а) что е́сли, (а) вдруг, аво́сь;

а ну як пры́йдзе? — (а) вдруг придёт?;

а ну ж уда́сца?! — аво́сь (а вдруг) уда́стся?!;

◊ ну і ну! — ну и ну!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)