абхва́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абхва́т абхва́ты
Р. абхва́ту абхва́таў
Д. абхва́ту абхва́там
В. абхва́т абхва́ты
Т. абхва́там абхва́тамі
М. абхва́це абхва́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

абхва́т, -у, М -хва́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Даўжыня па акружнасці, роўная адлегласці паміж распасцёртымі рукамі, якімі ахопліваецца што-н. круглае.

Дуб у два абхваты.

2. Таўшчыня чаго-н., якая вымяраецца па акружнасці.

Ствол баабаба дасягае 45 м у абхваце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абхва́т м. обхва́т;

дрэ́ва ў два ~ты — де́рево в два обхва́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абхва́т, ‑у, М ‑хваце, м.

Даўжыня па акружнасці, роўная адлегласці ад кончыкаў пальцаў адной рукі да кончыкаў пальцаў другой, калі абхапіць распасцёртымі рукамі што‑н. Непадалёку ад хаты, пры самым плоце, расла ў два абхваты ліпа. Сабаленка. // Таўшчыня чаго‑н., якая вымяраецца па акружнасці. Вышыня баабаба дасягае 25 м, а ствол да 45 м у абхваце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абхва́т м Úmfassen n -s;

у абхва́це im Úmfang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обхва́т

1. (действие) разг. абхва́т, -та м.;

2. (окружность) абхва́т, -та м.;

де́рево в два обхва́та дрэ́ва ў два абхва́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

girth [gɜ:θ] n.

1. папру́га

2. абхва́т (дрэва, таліі);

a tree 20 feet in girth дрэ́ва 20 фу́таў у абхва́це

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Umklámmerung

f -, -en

1) абхва́т

2) перан. ціскі́

3) вайск. а(б)кружэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прыло́нне, прыло́нак ’лона; калені; месца (для дзяцей) на каленях’ (Нас., Байк. і Некр.); таксама сюды ж прыло́нне ’аб’ём, абхват рукамі; мера пры куплі-продажы’ (Нас., Інстр. 3). Прыставачна-суфіксальнае ўтварэнне ад ло́на ’грудзі; чэрава; калені; ахапак, бярэмя’ (гл.) < прасл. *lono, якое ўжо мела як гэтыя, так і семантычна блізкія значэнні (ЭССЯ, 16, 32–35).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Úmfang

m -(e)s, -fänge

1) аб’ём

2) паме́р, разме́р

3) акру́жнасць, абхва́т

im vóllen ~ — у по́ўным паме́ры, по́ўнасцю, зусі́м

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)