абсцэс назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Запаленне тканак якога-н. органа з нагнаеннем; гнойны нарыў.

  • А. лёгкіх.

|| прыметнік: абсцэсны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абсцэ́с, -су м., мед. абсце́сс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

абсцэс, ‑у, м.

Гнойны нарыў; запаленне тканак якога‑н. органа з нагнаеннем. Аднойчы са здымкамі грудной клеткі зайшоў у палату прафесар і заявіў, што асколкі далі абсцэс лёгкага. Карпюк.

[Лац. abscessus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсцэ́с м мед Abszéss m -es, -e, Éitergeschwür n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

абсце́сс мед. абсцэ́с, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

abscess [ˈæbses] n. абсцэ́с, гно́йны нары́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гнайнік, ‑а, м.

1. Гнойны нарыў; абсцэс.

2. перан. Ачаг якой‑н. шкоднай грамадскай з’явы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Éiterbeule

f -, -n гно́йны нарыў, абсцэ́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Éitergeschwulst

f -, -wülste гно́йны нарыў, абсцэ́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Abszéss

m -es, -e мед. абсцэ́с, чыр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)